Το συναξάρι του ρόδου

Ο απόδημος λονδρέζικος κήπος μας γέμισε και φέτος πάλι με λουλούδια. Χρώματα, αρώματα, σχέδια ποικίλα, ονόματα εξωτικά.

Ένα από εκείνα τα λουλούδια που ξεχωρίζουν είναι και το κλασικό τριαντάφυλλο, το ρόδο, που ο κήπος μας το προσφέρει σε διάφορα χρώματα, κυρίως όμως στο βασικό του, το κόκκινο. Αξίζει άλλωστε να αναφέρουμε πως η ονομασία «ρόδο» είναι ελληνική και σημαίνει κόκκινο.

Φυσικά δεν ξεχνούμε πως τα ρόδα (τριαντάφυλλα) των αρχαίων προγόνων μας ήταν κόκκινα και σύμφωνα με τη μυθολογία πήραν το χρώμα τους από το αίμα της θεάς Αφροδίτης.

Όσον αφορά την προέλευση του τριανταφύλλου, από τις ανασκαφές της αρχαίας Βαβυλώνας φαίνεται ότι καλλιεργήθηκε εκεί τουλάχιστον 20 αιώνες π.Χ. Πατρίδα της τριανταφυλλιάς πρέπει να θεωρείται η περιοχή του σημερινού Ιράν.

Ο διάδοχος του Αριστοτέλη στην Περιπατητική Σχολή, ο Θεόφραστος, αναφέρει ότι υπήρχαν πολλά είδη ρόδων (πεντάφυλλα, δωδεκάφυλλα, εικοσάφυλλα, εκατοντάφυλλα), ενώ ο Ηρόδοτος εκθειάζει τα θαυμάσια ευοσμότατα εξηκοντάφυλλα ρόδα της Μακεδονίας.

Παρατηρώντας, λοιπόν, όλα αυτά τα τριαντάφυλλα στην αυλή, να μπουμπουκιάζουν, ν’ ανθίζουν, να αναπτύσσονται και τελικά να φθείρονται, σκέφθηκα να τα παρακολουθήσω φωτογραφικά και να αποτυπώσω τη γέννηση, την ανάπτυξη, τη πορεία, τη ζωή, κι αυτό που θα λέγαμε στην ιερή γλώσσα μας το «συναξάρι» του ρόδου.

Ήταν όμορφη η εμπειρία αυτή, αν και ολιγοήμερη τελικά, μόνο επτά ημερών... Τα συναισθήματα που μου δημιούργησε τα κρατώ για εμένα. Όμως μοιράζομαι με τους συνοδοιπόρους μου τις φωτογραφίες, τις εικόνες της ζωής και της κατά κάποιον τρόπο «φυσιολογικής» φθοράς.

Ο καθένας αισθάνεται οπωσδήποτε διαφορετικά, παρακολουθώντας την πορεία αυτή. Όμως νομίζω πως σε επτά ημέρες έζησα εμπειρικά και βιωματικά μια ολόκληρη ζωή... Κι ύστερα πάλι γεννήθηκε καινούργιο ρόδο!