Η Ποίηση εν καιρώ πανδημίας

 
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΑΝΔΗΜΙΑ
 
«Φάσκοντες είναι σοφοί, εμωράνθησαν»
(Ρωμ. Α’, 22)

 

Γκραφίτι στο Μπρίστολ της Αγγλίας

Δεν είναι ένας χρόνος, δυό,
δέκα ή εκατό,
ένας αιώνας, τρεις,
ή μόνο δεκατρείς,
που γνωρίζουμε ποια είναι η αλήθεια στη ζωή,
και ποιος σταυρώθηκε για μας
και έσπειρε με την Ανάστασή Του
σε όλους μας το Φως.
 
Κι’ όμως…
Ακατονόμαστες σκηνές
στη θέση της αγάπης του πλησίον.
Πόλεμοι απάνθρωποι
στη θέση της αγάπης του εχθρού.
 
Το ψέμα κι η κακία,
η καθημερινότητα της σύγχρονης ζωής.
Μαζί και με την θεοποίηση της τεχνολογίας
που… ποιος μπορεί να την αμφισβητεί;
 
Και ξαφνικά, έρχεται ο Κορωνοϊός
-«ως λέων ωρυόμενος*»-
Ένας Άγνωστος, Αόρατος εχθρός,
που θανατώνει ανελέητα
χιλιάδες ανθρώπινες ζωές
και ερημώνει, με “τα μέτρα” εναντίον του,
σχεδόν ολόκληρη την κτίση.
 
Οδύνη παγκόσμια…
 
Αναρωτιέμαι ωστόσο.
Μήπως αυτή η δοκιμασία
-Η απροσδόκητη Πανδημία-
μας φέρει αντιμέτωπους με τη δική μας τη μωρία,
και μήπως γίνει
Ευλογημένη Ευκαιρία,
για να προχωρήσουμε
πέρα από τη δική μας φιλαυτία;
 
*Α' Πέτρου, ε,8.
 
Ντέμη Σταυροπούλου
 
 
Σημείωση: Είμαστε ευγνώμονες στην άξια Ποιήτρια και φίλη κα. Ντέμη Σταυροπούλου, για την ευγενική της διάθεση να μοιραστεί μαζί μας το όμορφο, εύηχο και επίκαιρο αυτό στιχούργημά της.