Ο Γιάννης Μαρίνος πρότυπο δημοσιογράφου

 
Εκδήλωση προς τιμήν του εκλεκτού δημοσιογράφου Γιάννη Μαρίνου (1930 - ) διοργάνωσε στις 25 Απριλίου ο Σύλλογος «Οι φίλοι της μουσικής». Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στην αίθουσά του Συλλόγου, στο Μέγαρο Μουσικής, η οποία πήρε το όνομα του τιμηθέντος, ο οποίος υπήρξε επί σειρά ετών Γενικός Γραμματέας του.

Τον Γιάννη Μαρίνο γνώρισα ως αναγνώστης του «Οικονομικού Ταχυδρόμου», του οποίου ήταν επί πολλά χρόνια εκδότης και διευθυντής, και ως συνάδελφος, αφού φιλοξένησε στο περιοδικό άρθρα μου και είχαμε συζητήσεις, που επαγγελματικά  με ωφέλησαν ιδιαίτερα. Η εμπειρία μου είναι πως ως άνθρωπος διαθέτει ακέραιο χαρακτήρα,  ευρεία μόρφωση και βαθιά καλλιέργεια. Ως δημοσιογράφος είναι αντικειμενικός, καθόλου εμπαθής και άκαμπτος όταν πιστεύει πως υποστηρίζει το σωστό, κάτι που, επί κυβερνήσεων Σημίτη, του στοίχισε, χωρίς πάντως να τον κλονίσει. Ως διευθυντής ήταν ευθύς, δεν είχε κανένα πρόβλημα να αναγνωρίσει την αξία των συνεργατών του, με τους οποίους συνεργαζόταν άψογα και βοηθούσε στην άνοδό τους.
 
Από τα πολλά άρθρα και τα βιβλία του έχω ξεχωρίσει ένα, που γράφτηκε τον Απρίλιο του 1985. Πρόκειται για αφιέρωμα του Ο.Τ. με τίτλο «Σε αναζήτηση του χαμένου ανθρώπου» και στο κύριο άρθρο του ο Γιάννης Μαρίνος γράφει, μεταξύ άλλων,  για τον σκοπό εκδόσεως του: «Να ενεργοποιήσουμε τη σκέψη, να ενθαρρύνουμε τον προβληματισμό, για να συντηρηθεί και ενισχυθεί η ελπίδα ότι κάποτε θα βρει ο άνθρωπος το δρόμο που θα τον βγάλει από τα αδιέξοδα, τα οποία ο ίδιος δημιουργεί. Αλλά και για να μη συγκαταλέγονται κι οι αναγνώστες του “Οικονομικού” μεταξύ εκείνων που τροφοδότησαν την υποστήριξη του νομικο – κοινωνιολογικο – φιλοσοφικού και μαζί σατυρικού δοκιμίου του Γ. Λεμπέση περί της “υψίστης κοινωνικής σημασίας των βλακών εν τω συγχρόνω βίω”. Γιατί πρέπει να διαψεύσουμε τους Μεγάλους Αδελφούς, ότι η άγνοια είναι δύναμη».
 
Ορθώς λοιπόν τιμήθηκε από τον Σύλλογο «Οι φίλοι της μουσικής», αλλά κάπως αργά... Μπορεί ο ίδιος, εκ λόγων ευγενείας, να είπε πως είναι θετικό που έγινε η εκδήλωση ενώ είναι εν ζωή, αλλά δεν πρέπει να φτάνει κανείς στα έσχατα του βίου του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, για να τιμάται, όταν μάλιστα έχει μια τόσο μακρά και σημαντική διαδρομή. Δεν ξέρω αλλά στην εκδήλωση ένιωσα σα να παρακολουθούσα την κινηματογραφική ταινία του Ινγκμαρ Μπέργκμαν «Άγριες Φράουλες»...
 
Στην εκδήλωση ο εκ των ομιλητών Νίκος Μπακουνάκης, καθηγητής του Παντείου και συγγραφέας, πέραν των επαίνων για τον τιμηθέντα, μίλησε για την κατάσταση της λογοκρισίας που ζούμε τελευταίως στη Δύση. Φθάνει μέχρι του σημείου να απαγορευθεί η διδασκαλία της αρχαίας τραγωδίας και των έργων του Πλάτωνα και του Σαίξπηρ, και εξέφρασε φόβους μήπως υπάρξει κάψιμο  «απαγορευμένων» βιβλίων... Μίλησε επίσης για το σημερινό επίπεδο της δημοσιογραφίας... Στην εκδήλωση παρέστησαν  συνεργάτες του Γιάννη Μαρίνου από τον Ο.Τ., κάποιοι από τους οποίους  αποχώρησαν πριν από τη λήξη της εκδήλωσης...
 
Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου