Wednesday 22 August 2018

Δεκαπενταυγούστου Ἀπόδοσις...


Καθς πλησιάζει πάντιμη πόδοση τς μεγαλης κα τόσο χαρμολυπικς Γιορτς τς Κοιμήσεως, καθς προετοιμάζεται πιστς το Κυρίου μας λας ν «κάμει τ «ννιάμερα» τς Παναγίας -λς κα θ κάμει τ ννιάμερα τς Μάνας του, σκέφτηκα ν τιμήσω τν μέρα παρουσιάζοντας ατ τ σεπτό, συγκινητικό κα μ ποιητικ χροι γραμμένο όρτιο κείμενο το μακαριστο Ποιητο τς Κωνσταντίνου Πόλεως: το Μητροπολίτου Πέργης κυρο Εαγγέλου Γαλάνη, πο πρν π λίγους μνες  μς ποχαιρέτισε κα «μετέστη πρς τν ζων», στε ν ορτάσει τν πολυφιλητό του Δεκαπενταύγουστο σιμ μ τν πέρμαχο Στρατηγό, τν Παναγία.


Δεκαπενταύγουστος, Παναγία

Στήν αὐλή μᾶς φουντώνει ὁ βασιλικός. Ἔθιμο καί μήνυμα ἐποχικό. Θά οὐρανωθεῖ σέ λίγο στόν καιρό του, μαζί μέ τοῦ Σταυροῦ τήν ὕψωση. Τώρα ἄρχισαν νά τοῦ χαμογελοῦν καί τά πρῶτα μελτέμια. Καί μᾶς μοσχοβολεῖ εὐγενικά, γιά τόν Δεκαπενταύγουστο. Γιά τή συνάντησή μας μέ τήν Ἀχώριστον.

Τήν Παναγία!

«Προσδράμωμεν!»

Ἔτσι μᾶς ἐπιτάσσει ὁ ὕμνος.

Καί μάλιστα, «νῦν προσδράμωμεν»! Μέ συντροφιά σελίδες συντριβῆς. Διατρίτες ἀπό λόγια ἀνθρώπινα, παρακλήσεως. «Μικρᾶς», ἀπό ἕνα Μοναχό, τόν θεοστήρικτο. «Μεγάλης», ἀπό ἕνα βασιληά, τόν Θεόδωρο Δούκα Λάσκαρη. Κι ἀτέλειωτης, ἀπό ἕνα ἱεράρχη, τόν Ἀνδρέα Κρήτης.

Βρισκόμαστε σέ χρόνο λειτουργικό. Καί ἀκοῦμε νά σημαίνει μιά ὥρα. Εἶναι ἡ ὥρα τῆς Μεγαλόχαρης. Παίρνουμε τή θέση μας, μέ τά μάτια ἐνοραματικά στό βλέμμα Της, μέ τήν καρδιά νά Τή θέλει ἕτοιμη σέ ἀντίληψη «καί πρός σωτηρίαν καθοδηγοῦσα». Ἡ κάθε στιγμή μᾶς θυμίζει τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Μυστήριο καί θαῦμα στήν Ἐκκλησία μᾶς γιορτάζουν καθημερινά. Γιατί ἐνεργοῦνται ζωντανά. Καί θέλουν γρηγορούντα τόν πιστό. Γι’ αὐτό καί, «τή Θεοτόκω νῦν προσδράμωμεν». Γι’ αὐτό καί «Σήμερον τῆς σωτηρίας ἠμῶν τό Κεφάλαιον», ὁ Εὐαγγελισμός. «Σήμερον γεννᾶται, ἐκ Παρθενοῦ», ὁ Χριστός, κ.τ.λ.

Φορεμένοι τόν χιτώνα τῆς ἱκεσίας μέ τό χρῶμα τῆς πάντα ἀθέριστης ἐλπίδας, συνεχίζουμε: «Οὐ σιωπήσωμεν ποτέ». Ἔχουμε κερασθεῖ ἀπό τό ἔλεός Της, ἔχουμε καθαρθεῖ μέ τό ἁγίασμά Της, ἔχουμε στολίσει τό εἶναι μας γιά κατοικητήριο τῆς χάριτός Της. Τήν ὥρα πού ἡ σκέψη μᾶς Τῆς ἀνήκει.

Τήν ὥρα πού ὀρθοῦται ὡς «ἀνθρωπίνη Προστασία», σάν ἕνα μυστήριο καί θαῦμα παρόντα, μέ τά χρώματα τῆς γῆς καί τ' οὐρανοῦ μαζί. Μέ τήν ὑπέρβαση τοῦ κτιστοῦ, μπροστά στά μάτια μας, βιώνοντας τή μνήμη Τῆς «πεποικιλμένην τή θεία δόξη».

Ἀνάβω κερί στήν Ἀρτακηνή Φανερωμένη. Στή Φαναριώτικη σήμερα Κυρά. Καί οἱ στιγμές μου πνευματώνονται. Ὁ κόσμος μου εἰσπνέει σέ θεῖο χρόνο. Ὁραματίζομαι τή Μητροφάνεια τῆς Παναγίας πάνω ἀπό τήν Πόλη, μέ τούς Πατέρες μας νά τήν εὐχαριστοῦν ἄπ’ αὐτή τή Μόνη των ἀκοιμήτων. Τήν Πόλη.

Καί γίνεται λαμπάδα τό «νῦν» μου. Μέσα στό Δεκαπενταύγουστο. Σέ μιά «Παράκληση».

† Μητροπολίτης Πέργης Εὐάγγελος Γαλάνης

Κα το χρόνου, λοιπόν μ τς πρεσβεες Της κα τν εχ το Γέροντα πισκόπου ν Τν ορτάσουμε.

π. Κ.Ν. Καλλιανός

No comments: