Wednesday 25 February 2009

Μαγαζάκια [Α’]

...στο παλιό Ναύπλιο

Μια βόλτα στα στενά σοκάκια του Αναπλιού δημιουργεί μεγάλη ευφορία στον επισκέπτη.
Τα μαγαζάκια που θα συναντήσουμε εκεί είναι χάρμα οφθαλμών.
Πολλά και διάφορα εστιατόρια, καταστήματα με κομπολόγια και άλλα καλλιτεχνικά προϊόντα, επίσης όμορφες βιτρίνες με διακοσμητικά, χρυσαφικά και άλλα ψιλοπράγματα.
Τα ονόματα των μαγαζιών και οι σχετικές ταμπέλες έχουν κι αυτά την πρωτοτυπία τους και κρύβουν κάποια ιστορία.
Οι εξώπορτες ξύλινες, όμορφα χρωματισμένες, πάντα ανοικτές και φιλόξενες.
Ακόμα κι εκείνα που φαίνονται κλειστά (ίσως από καιρό) εκπέμπουν κάποια μυστηριώδη γοητεία.
Τι να ζητά άραγε κανείς από τα μαγαζάκια αυτά; Πράγματα που δεν έχει; Άλλα που τα χρειάζεται όντως; Ίσως κάποια διακοσμητικά ή αναμνηστικά;
.

9 comments:

Σοφία said...

Πολύ όμορφη ανάρτηση! Τρελαίνομαι να φωτογραφίζω παλιές πόρτες και ειδικά χρωματιστές. Το Ναύπλιο έχει χωρίς αμφιβολία τα πιο όμορφα μαγαζάκια της Πελοποννήσου, ίσως και ολόκληρης της ηπειρωτικής Ελλάδας (για τα νησιά δεν παίρνω όρκο).

Anastasios said...

@ Σοφία,

Καλημέρα.

Έρχονται κι άλλα...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ!!!!!

Εγώ μεγάλωσα μ' αυτές τις ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ εικόνες.
Με συγκίνησες..

Μετ' ασπασμών τε και εναγκαλισμών

Anastasios said...

@ ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ,

Η εικόνα είναι βέβαια μεγάλη υπόθεση.

Πάντως όταν είσαι εκεί, έρχονται κι άλλα: βιώματα, μυρωδιές, φωνούλες, προσωπάκια, χαμόγελα. Αλλά και άλλα, που τα συλλαμβάνει η άκρη του ματιού, η αίσθηση, η προσωπική παρ-ουσία, τα οποία δεν καταγράφονται ούτε με τον καλύτερο φακό.

Κώστας Καρακάσης said...

Πόσο δίκιο έχεις Αδελφέ μου...
Το Ναύπλιο είναι ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ-ΜΝΗΜΕΣ...
"Εδώ πέρασε ο Γέρος του Μωριά, εδώ έζησε η Μαντώ με τον έρωτά της με τον Υψηλάντη, εδώ έπεσε ο Κυβερνήτης, εδώ τον ταρίχευσαν, εδώ κατέφυγε ο Μαυρομιχάλης μετά την στυγερή δολοφονία, εδώ αποβιβάστηκε ο Όθωνας....
Πόσα και πόσα...
Αν μιλούσαν οι πέτρες...
Οι άνθρωποι ξέχασαν....

Anastasios said...

@ Κώστας Καρακάσης,

Όλοι θυμούνται, αλλά δεν ενδιαφέρονται πια.

Οι προτεραιότητες έχουν αλλάξει στην εποχή μας. Η ιστορία, η παράδοση, το έθιμο, μαζί και το ήθος, παραμερίζονται εύκολα, γιατί -όπως έλεγε η Θάτσερ- είναι μάλλον πολυτέλεια.

Προέχει σήμερα δυστυχώς η τεχνολογία, η οικονομία, η κοσμική επιτυχία...

Anonymous said...

σαν τη Πλάκα είναι, πολύ όμορφο!

Anastasios said...

@ ηλιογράφος,

Και τα δυο (παλιό Ναύπλιο & Πλάκα) "πρωτεύουσες", με όλη τη σημασία της λέξης.

Κώστας Καρακάσης said...

Αδελφέ μου.
Το χειρότερο είναι, πως ότι λέμε "σύγχρονο" δεν αφήνει την παραμικρή ελπίδα ότι στο μέλλον θα γίνει νοσταλγία για κάτι ωραίο που χάθηκε..