«Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία!»
(Λουκά 2:14)
Το μήνυμα που αναφώνησαν οι άγγελοι επί της γεννήσεως του Χριστού μάς παρακινεί να
αναζητήσουμε μια εσωτερική ειρήνη. Παρ’ όλες τις προσπάθειές μας, φαίνεται ότι
μόνο ειρήνη δεν επικρατεί στον κόσμο μας. Μολαταύτα, γιορτάζουμε κάθε χρόνο τα
Χριστούγεννα με έναν τρόπο που αυξάνει την απογοήτευσή μας, μην έχοντας
κατακτήσει την ειρήνη. Όμως, σπάνια ρωτάμε τους εαυτούς μας, γιατί συμβαίνει
αυτό. Φαίνεται ότι γιορτάζουμε και ελπίζουμε ότι θα βρούμε ειρήνη, αλλά δεν
μαθαίνουμε από την Ενσάρκωση ότι η ειρήνη δεν μπορεί να διαχωριστεί από την
ελευθερία μας από την ύλη, την κατανόηση και την ταπείνωση.
Ο
Ισαάκ ο Σύρος γράφει: «Απόκτησε την ειρήνη και όχι την βασιλεία. Δεν
έχει κατανόηση, όποιος δεν έχει ταπείνωση. Όποιος δεν έχει ταπείνωση, δεν
καταλαβαίνει τίποτα. Δεν είναι ταπεινόφρων ο μη ειρηνικός, και όποιος είναι
ειρηνικός δεν είναι ούτε ταπεινόφρων, και δεν είναι ειρηνικός, εάν δεν
χαίρεται. Σε όλους τους δρόμους στους οποίους πορεύονται οι άνθρωποι στον
κόσμο, δεν ανευρίσκουν την ειρήνη, ώσπου να πλησιάσουν στην ελπίδα του Θεού.
Δεν ειρηνεύει η καρδιά από τον κόπο και τα προσκόμματα, ώσπου να φθάσει σ’ αυτή
η ελπίδα που ειρηνεύει την καρδιά και χύνει μέσα της χαρά.»
Η
πρόσκληση, «δεύτε ίδωμεν πιστοί πού
εγεννήθη ο Χριστός», είναι το κάλεσμα
να αναζητήσουμε ειρηνική σύνεση, ταπείνωση και να καταθέσουμε την ελπίδα μας
στην αγάπη του Πατέρα. Από την φάτνη ο Χριστός βοά: «Δεύτε
προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς».
No comments:
Post a Comment