Των Χριστουγέννων τα μυστικά

«…Οὐ φέρει τό μυστήριον ἔρευναν· πίστει μόνῃ τοῦτο πάντες δοξάζομεν…»

Είναι κάποιες φράσεις μέσα στα Λειτουργικά κείμενα της Αγίας μας Πίστης, που σε κάνουν να ανατριχιάζεις. Αν συνηδειτοποιήσεις πως όλα, μα όλα, έχουν μια θαυμαστή και απόλυτη συνάφεια με τον Θείο λόγο. Έξοχα σημείωνε ο μακαριστός π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, πως η υμνολογία της Εκκλησίας, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας υπέροχος υπομνηματισμός της Αγίας Γραφής.
 
Όλα τα άφταστης ποιητικής, λογοτεχνικής και Θεολογικής σημασίας κείμενα των λαμπρών αυτών ημερών, αλλά και κάθε ξεχωριστής ημέρας του Ενιαυτού, οδηγούν σε έναν και μόνο προορισμό: Στο να κατανοήσει ο αχάριστος και αιχμάλωτος άνθρωπος, πως μέσα από 2 ακατάληπτα μυστήρια ευεργετήθηκε και ελευθερώθηκε παντοτινά.
 
Δυο ανεπανάληπτα συγκλονιστικά κατανυκτικές νυχτιές, για το ανθρώπινο γένος! Δυο νύχτες της Ένωσης του Θεού με τον άνθρωπο! Η νύχτα του μυστηρίου των Χριστουγέννων και η νύχτα της παράδοσης του Θεοποιητικού και Ζωοποιητικού μυστηρίου των μυστηρίων στον Μυστικό Δείπνο. Εκεί, στο σεσιγημένο και κραυγαλέο ταυτόχρονα, όπως οι Άγιοι Πατέρες χαρακτηρίζουν, μυστήριο της φάτνης, ο Θεός Λόγος, το δεύτερο πρόσωπο της Αδιαίρετης Αγίας Τριάδας, φόρεσε ανθρώπινη σάρκα. Ο Πλάστης έγινε Αναπλάστης, όπως σημειώνει ο αετός της Θεολογίας Άγιος Γρηγόριος. Η Παναγία μας, αδιαφθόρως γεννά Τον Θεό Λόγο. Και έρχεται η λεγομένη αποφατική Θεολογία, να σταθεί ενώπιον του μεγίστου και προαιωνίου μυστηρίου της σωτηρίας μας. Και το χαρακτηρίζει ανερμήνευτο, ακατάληπτο, απερινόητο, άρρητο,ανεξιχνίαστο… Αυτό το α που στερεί προσθέτοντας πίστη...
 
Έλεγε ο μακαριστός π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, ότι για να φτάσει κανείς να χαρακτηρίσει το μυστήριο της Θείας Οικονομίας ανερμήνευτο και ακατανόητο, οφείλει πριν να προσπαθήσει τα μέγιστα, ώστε να το πλησιάσει έστω ελάχιστα ο πεπερασμένος νους του. Με μια άλλη διατύπωση, άλλο το ανερμήνευτο και άλλο το αδιάφορο… Γιατί πολλές φορές μας ικανοποιεί να εκλαμβάνουμε τα… συνθήματα τα ιερά της Αγίας μας Πίστης, με έναν αποκλειστικά δικό μας βολεψό τρόπο. Αφού, λέμε, είναι ακατάληπτος ο Θεός, άφησέ τον εκεί στην Φάτνη του, στα σύννεφα και στον Σταυρό του… και δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω… Μεγάλο σφάλμα, ολέθριο αδελφοί μου! Να αφήνουμε τον Χριστό μας άγνωρο…
 
Ο τρόπος του μυστηρίου είναι απλησίαστος και δεν χρειάζεται, ούτε χωράει έρευνα. Τα γεγονότα όμως, τα ιερά ρήματα, οι αναρίθμητες προεικονίσεις και παρουσίες του Αϊδίου Υιού και Λόγου του Θεού πριν την σάρκωσή Του, μα και ό,τι καταγράφηκε μέσα στα Ιερά Ευαγγέλια και διέσωσε η Πανίερη μας Παράδοση, πρέπει συνεχώς να βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, της καθημερινότητάς μας, της διάνοιας και της καρδιάς μας. Άλλο είναι το πως, που δεν πλησιάζεται και άλλο το Ποιός είναι Εκείνος που για όλους θυσιάζεται! Δεν θα κατανοήσουμε ποτέ τον τρόπο, αλλά οφείλουμε στην ψυχή μας να γίνουμε γνώστες  των δυο γεννήσεων του Θεού Λόγου: Της άχρονης και της άσπορης!
 
Ας μην ξεχνάμε, ότι εκείνοι που μίλησαν για αυτό  με τρόπο αποφατικό, ήταν σοφοί άνθρωποι με εναργέστατο εντός τους  το Άγιο Πνεύμα Θεό και Κύριο. Έρχεται και σήμερα όμως, μια διδαχτή του Χριστού μας απλούτσικη ψυχή και σου λέει: Καθημερινά με την χάρη του Αγίου Θεού, μελετώ και προσεγγίζω το ακατανόητο μυστήριο της Θεανθρώπησης. Πως; την ρωτάς… Απαγγέλοντας καθημερινά όσες περισσότερες φορές μπορώ, τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας! Είναι εκπληκτικό αδελφοί μου! Σε κάθε ανάγνωση των Χαιρετισμών της Κυρίας Θεοτόκου, ιδίως στο ξεκίνημα του οίκου κάθε στάσης τους, εξιστορείται στην μεγαλοπρέπειά του, το μυστήριο το ξένον και παράδοξον! Μόνο το: …Όλος ην εν τοις κάτω, και των άνω ουδόλως απήν ο απερίγραπτος Λόγος·. συγκατάβασις γαρ θεϊκή, ου μετάβασις δε τοπική γέγονε…, να κατανοήσουμε έστω γραμματικώς, δια της πίστεως και μόνο έπειτα, θα μπορούσαμε να λύσουμε πολλά καινοφανή που έχουν ενσκήψει.
 
Νώντας Σκοπετέας