Monday 20 April 2020

Κι ὅμως εἶναι «Ἀναστάσεως ἡμέρα»


[κα μες πιθυμομε κι φετος νά] «λαμπρυνθμεν τ πανηγύρει

(Βιώματα το φετεινο Πασχάλιου ορτασμο)

Στν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χαλκίδος κ. Χρυσόστομο, ταπεινό, γκάρδιο Πασχάλιο εχετήριο


δειος ναός, χωρς πιστούς, χωρς τ γνωστ έκείνη νευρικότητα κα ναμον πο χάριζε λλα χρόνια τ Πανηγύρι ατό. Τ πλέον κορυφαο το χρόνου κα τ πι λαμπρό. Τ  στασίδια χνοφέγγουν στ μισοφωτισμένη κκλησιά, ρημα, μοναχικά. κόμα κα τ προαύλιο το ναο, κε πο τελούσαμε τ νάσταση εναι μισοσκότεινο, δειο κα σιωπηλό. Κανες πόψε δν τ διαβαίνει... Κι μνήμη, σο κι ν πιθυμε ν τ ποφύγει, στοχάζεται λλες Πασχαλιές, που ατς γύρω χρος φωτίζονταν π δεκάδες λαμπάδες, μως περισσότερο π τ χαμογελαστά, ασιόδοξα κα ντυμένα μ γιορταστικ χάρη, πρόσωπα τν πιστν. πόψε μως...

πόψε μι λλη πανήγυρις πιτελεται, χωρς θόρυβο, χωρς πολλς κα ποικίλες εχές, χωρς τν παλιά της κείνη λάμψη. Κι ν λ’ ατ πουσιάζουν κα γίνονται ασθητά, στν λλη ψη τους μως πάρχει μι διαφορετικ πραγματικότητα. κρηκτική πραγματικότητα, μεγαλειώδης, φωτισμένη μ μυριάδες κεριά, μυρωμένη μ πανάκριβα κα γνήσια μύρα.  Γιατ μέσα σ λ᾿ ατ κα πάνω π τ κάθε τί πο μς πιέζει κα στενοχωρε, πάρχει τ κορυφαο γεγονός, τ ναστάσιμο γεγονς πο καταλύει τ πάντα. «Πύλας χαλκς» συνθλίβει, στε δης ν στενοβο, κα φανερώνει τν μεγαλειώδη πάντηση στν κάθε νθρώπινη ψυχ πο λυγίζει, ποκάμνει, θλίβεται.

«Μάτην φυλάττεις τν τάφον κουστωδία / Ο γάρ καθέξει τύμβος ατοζωαν». Κι Ατς πο εναι « ζωή» (ω. 14, 8)  καταλύει κάθε μφιβολία, γιατ πολογίζει κι γαπ τν κόσμο, τ «λίαν καλς» Δημιούργημά Του. Γι’ ατ κα δν φτάνει πο κηρύττει στν λαό Του, λλ «δι θανατου [Του] τ θνητν δι ταφς [Του] τ φθαρτν μεταβάλλει... κα κηρύττει τος π᾿ αἰῶνος κε [στν δη. δηλ.] καθεύδουσι λύτρωσιν ψευδ».

τσι κι πόψε, ταν φτάνει λησμόνητη, πλέον κορυφαία στιγμ γι κάθε ερέα, λλ κα τ λα το Θεο στιγμή, που θ ψαλλε  τό, «Χριστς νέστη», ατς μοναδικς κα μβιωμένος π κατομμύρια πιστος ερς μνος, ς εναι δειος, σιωπηλός, μισοφωτισμένος ναός, ς εναι δεια κα σκοτειν πλατεία, ν τούτοις, να θαμα παράδοξο, λλ τόσο ναμενόμενο κτυλίσσεται... Γιατ ατ τ μέγα μήνυμα, πο μ μοναδικ κρηκτικ τρόπο κτινοβολε ατ τό τροπάριο, καθς ψάλλεται, δν ντέχει ν εναι κλεισμένο μέσα σ τέσσερεις τοίχους. πειδ χει τν δια δύναμη μ τν ποία εχε σεισμς πο πεκύλισε τν λίθον κ τς θύρας το μνημείου Του (πρβλ. Μτθ. 28, 1 ξ.).  Γι᾿ ατ κα ξέρχεται π τ ναό, ξεχύνεται στς γειτονιές, στος δρόμους, νοίγει τ κλειστ τ σπίτια, τ φωτίζει μ τ γιο τ φς τς ασιοδοξίας κα τς φιλανθρωπίας κα διαλαλε, μαζ μ τς χαρμόσυνες τς καμπάνες, «Οκον εσέλθητε πάντες ες χαρν το Κυρίου... [διότι] νέστη Χριστς κα ζω πολιτεύεται... Ατ δόξα κα τ κράτος ες τος αἰῶνας τν αώνων. μήν» (γ. ω. Χρυσόστομος).

π. Κ.Ν. Καλλιανός
Μετ τν ναστάσιμη Πανήγυρι το σωτηρίου τους 2020

No comments: