Μιά ἀξιομνημόνευτη ἐπιστολή

 

Στὴ Μνήμη τοῦ Γιατροῦ Εὐσταθίου Βλουχάκη

 

Στὸ Ἀρχεῖο τοῦ Μητροπολίτη Κορυτσᾶς Εὐλογίου Κουρίλα, τοῦ Λαυριώτου, σώζεται μεταξὺ τῶν ἄλλων καὶ τὸ ἀντίγραφο τῆς παρακάτω ἐπιστολῆς, ποὺ ἔστειλε ὁ λόγιος ἱεράρχης στὸν ἀείμνηστο Γιατρὸ Εὐστάθιο Βλουχάκη, ποὺ τὸν φιλοξένησε στὸ σπίτι του.

 

Σύμφωνα δὲ μὲ τὰ ὅσα μοῦ ἀνάφερε ὁ Ἀρχιερατικός μας Ἐπίτροπος ὁ π. Νικόλαος Κασσανδριανός, ὁ Κορυτσᾶς ἦλθε τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1959 στὴ Σκόπελο, γιὰ νὰ δεὶ ἄν ὑπάρχουν ἄγνωστα χειρόγραφα τοῦ Σκοπελίτη λογίου Καισαρίου Δαπόντε. Μάλιστα, τὸν καιρὸ ἐκεῖνον βρίσκονταν στὴ Σκόπελο γιὰ ποιμαντικὴ ἐπίσκεψη καὶ ὁ Μητροπολίτης Χαλκίδος, Ἰστιαίας καὶ Βορείων Σποράδων Γρηγόριος Πλειαθός.

 

Τελοῦνταν, λοιπόν, στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου Ἑσπερινός, στὸν ὁποῖο χοροστατοῦσε ὁ Χαλκίδος, ὅταν συναντήθηκαν ἐκεῖ καὶ μετὰ φιλοξενήθηκαν στὸ ἀρχοντικὸ τοῦ Γιατροῦ, ποὺ βρισκόταν κοντὰ στὸ ναό.

 

Δεχόμενος τὴν ἀβραμιαία φιλοξενία ὁ Κορυτσᾶς, ὅταν ἔφθασε στὴν Ἀθήνα θεώρησε πρέπον νὰ ταχυδρομήσει στὸ Γιατρὸ τὴν παρακάτω εὐχαριστήριο ἐπιστολή, τὴν ὁποία καὶ παρουσιάζω στὴ συνέχεια εἰς μνημόσυνον τῶν δύο Ἀρχιερέων, τοῦ Γιατροῦ καὶ τῆς εὐγενικῆς μακαριστῆς συζύγου του Οὐρανίας.

 

Ἀθῆναι Ψυχικόν τῆ 18-9 1959

 

Ἀγαπητὲ φίλε κ. Ἰατρέ,

 

Εἰς τὴν φιλοθήκην τὸ ὄνομά Σας κατέλαβε θέσιν, διὰ τὴν λαμπρὰν φιλοξενίαν, ἥν μᾶς προσφέρατε εἰς τὸ ἀρχοντικόν. Ὁμολογῶ ὅτι δὲν ἀνέμενον εἰς μίαν νῆσον νὰ συναντήσω τὴν τελευταῖαν λέξιν τῆς ἐπιπλώσεως καὶ τὴν ἐξαίρετον φιλοκαλίαν. Τὸν πλοὺτον τοῦ καταλύματος, ὅπου καὶ ὁ Ξένιος Ζεὺς εὐχαρίστως θὰ ἀπέθετε τὸ σκήπτρον του, ὑπερέβαινεν ὁ πλοῦτος τῆς καρδίας καὶ τὰ ἐκδηλωθέντα αἰσθήματα, προαχθέντα εἰς τὸ μὴ περαιτέρω ὑπὸ τοῦ ξενιζομένου ἐπίσης Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χαλκίδος. Οὗτος ἀληθῶς ἀπεκάλυψεν τὸν θησαυρὸν τῆς ἀγάπης, ἥτις μοι ὑπενθύμισε τὸ τοῦ Παύλου «Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ἧ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν» (Ἀπόστολος Παῦλος).

 

Τοιαύτη ὡραία νῆσος, ἥν ἐξύμνησεν ὁ ποιητικὸς κάλαμος τοῦ Καισαρίου Δαπόντε, τὸ ἐγκαλλώπισμα τῶν φυσικῶν δώρων, δι’ ὧν ἡ θεία Πρόνοια ἐπροίκισεν, ἔπρεπε κατ’ ἀκολουθία ν’ ἀντιπροσωπεύηται καὶ ὑπὸ τοιῶτων οἰκητόρων, ἵνα εἰς οὐδὲν ὑστερεῖ τὸ ἐπίκεντρον τοῦ πολιτισμοῦ τῶν Βορείων Σποράδων. Ἄς προσέξωσι οἱ πολυπληθεῖς θαυμασταί, οἱ κατὰ φάλαγκας περιηγούμενοι τὴν ἐρατεινὴν νῆσον καὶ τὰ τε ἄλλα καὶ τὴν τεραστίαν κοινωνικὴν τῶν κατοίκων ἐξέλιξιν, τὸ κατόρθωμα τοῦ Ἑλληνοχριστιανικοῦ πολιτισμοῦ, ὅστις ὡς ἀσφαλὲς περιθρίγκωμα καὶ ὀχυρὸν φρούριον ἔχει τὰ μοναστήρια καὶ εἰς τὸν βωμὸν τῆς πατρίδος καίει ἄφθονον λιβανωτὸν ἐν τοὶς ναοῖς. Καὶ τί σύμπτωσις; Ἐν ταῖς τολύπαις τούτου εἰσέδυσα «ἐν τοῖς πυκάζουσιν ἕως τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου, κατὰ τὸ ἑσπέρας ἐκεῖνο». Ἡ πόλις προσηύχετο!

 

Εἰς τὴν ἐυγενεστάτην κυρίαν καὶ τὰ τέκνα ὑμῶν καὶ τὴν ὑμετέραν ἐξοχότητα εὐχὰς καὶ εὐλογίας.

 

Ὁ Κορυτσᾶς Εὐλόγιος Κουρίλας 

 

Ἡ φωτ. τοῦ Κορυτσᾶς, ποὺ παραθέτω, εἶναι ἀπὸ τό https://el.wikipedia.org καὶ τοῦ Χαλκίδος ἀπὸ τὸ Ἡμερολόγιο τῆς Ι. Μ. Χαλκίδος τοῦ 2013.

 

π. Κ.Ν. Καλλιανός