Η Αφροδίτη της Μήλου

H Αφροδίτη της Μήλου είναι ένα ελληνικό μαρμάρινο άγαλμα το οποίο βρέθηκε στη Μήλο το 1820. Εξήχθη παράνομα, όπως τόσα άλλα γλυπτά της Πατρίδας μας, και σήμερα μπορεί κανείς να το δει και να το θαυμάσει στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.

Σύμφωνα με την αναφορά της ελληνικής Βικιπαίδειας «Το συγκεκριμένο άγαλμα παριστάνει την Αφροδίτη ημίγυμνη, μάλλον όπως φαίνεται από τη στάση της, ετοιμάζεται να κάνει το μπάνιο της. Αξίζει να σημειωθεί ότι όταν βρέθηκε το άγαλμα, υπήρχαν και τα χέρια τα οποία σήμερα δεν υπάρχουν, ενώ έχουν ειπωθεί δύο εκδοχές για το πώς έσπασαν: η μία είναι ότι έσπασαν κατά την μεταφορά του αγάλματος στο Λούβρο, και η άλλη κατά τη διάρκεια μιας διαμάχης μεταξύ των Γάλλων αρχαιολόγων και των ντόπιων κατοίκων της Μήλου, όταν όπως φαίνεται κάποιος έριξε κατά λάθος το άγαλμα με αποτέλεσμα να σπάσουν τα χέρια και να χαθούν. Η Αφροδίτη της Μήλου θεωρείται ένα καταπληκτικό έργο της ελληνιστικής τέχνης, συνδυάζοντας αρμονικά τη γυναικεία ομορφιά και θηλυκότητα, χρονολογείται γύρω στον 1ο αιώνα π.Χ. και ο κατασκευαστής του είναι άγνωστος. Θεωρείται ακόμα ως σήμα κατατεθέν της Μήλου ή προσδιοριστικό στοιχείο του τουρισμού της Μήλου».

Χθες ανακάλυψα στο διαδίκτυο φωτογραφία του παρακάτω σύγχρονου γλυπτού, με το ίδιο θέμα και τίτλο: 'Venus de Milo'. Το γλυπτό είναι έργο της Γαλλίδας καλλιτέχνιδας Niki de Saint Phalle, η οποία κατ’ ουσίαν αντέγραψε το πρωτότυπο ελληνικό έργο και μετά το γέμισε με αίμα, για να μας κάνει -όπως υποστηρίζεται- «να κλάψουμε»!!!

Τελικά, τι συμβαίνει εδώ; Είμαι μήπως εγώ που δεν αντιλαμβάνομαι την υπερεαλιστική τέχνη (αν και δεν νομίζω), ή είναι άλλοι λόγοι, όπως αυτός που έχει ήδη προταθεί: "It's obviously about modern culture debasing the glories of the past."

Μάλλον είναι το τελευταίο.

Πάντως, είναι αλήθεια πως έχουμε όλοι μας ανάγκη από το μέτρο, ακόμα και οι σύγχρονοι παραγωγοί πολιτισμού.