Χριστουγεννιάτικη ἀναπόληση...

Τοπία μακρυνά, τῶν παιδικῶν τῶν χρόνων τοπία, μέ τά πρόσωπα νά τά συνθέτουν καί νά τά ύψώνουν μέσα σου μέ ἱερότητα καί κατάνυξη. Γιατί τίς μέρες αὐτές τίς ἑόρτιες, τίς μέρες τῶν Χριστουγέννων δηλαδή, δέν μπορεῖς νά μήν ἀρχινίσεις τήν περιήγηση στό νόημα καί στήν θαλαπωρή τῆς Γιορτῆς, χωρίς τῆν παρουσία τόπων άγαπημένων καί προσώπων πού τούς φύλαγαν, ὅπως εἶναι οι δικοί σου ἄνθρωποι, πού σήμερα ἔχουν πιά ἀναχωρήσει ἀπ᾿ τόν κόσμο αὐτόν.

Ἔτσι καθώς ἐτοιμάζεσαι καί φέτος νά πᾶς στήν Ἐκκλησιά γιά νά βιώσεις τό Μυστήριο τῆς Ἐναθρωπήσεως, ὁ νοῦς σου ξαφνικά ἐπιστρέφει σέ κάποιο ἔρημο χωριό, βυθισμένο στή σιωπή καί τό χειμώνα, μά περισσότερο σ᾿ ἕνα σπίτι πού φέτος εἶναι τέλεια ὀρφανεμένο, γιατί ὁ τελευταῖος ἄνθρωπος πού τό φρόντιζε καί τό βόλευε, ἡ Μάνα, ἔφυγε πιά γιά πάντα. Κι ἄν πέρσυ τέτοιες μέρες πού ἦταν στό κρεβάτι τῆς ὀδύνης, τό σπίτι ἦταν πάλι χωρίς κανένα, ἐν τούτοις ἡ ἔγνοια της ἐκεῖ ἦταν... Φέτος ὅμως τά πράγματα ἄλλαξαν, ὅπως ἀλλάζουν ὅλα στή ζωή τῶν ἀνθρώπων...

Σιωπηλό τό σπίτι, παγωμένο, μέ τή μυρωδιά τῆς κλεισούρας νά τό ζώνει. Μόνο οἱ σκιές μαζεύονται τοῦτα τά ἰερά τά βράδυα καί μέσα στό χνῶτο τῆς παγωνιᾶς πασχίζουν νά ξαναζήσουν τό χρόνο πού πέρασε, νά ξαναδοῦν τά γεγονότα -τίς χαρές δηλαδή καί τά φαρμάκια πού πέρασαν... Εἶναι τοῦ σπιτιοῦ αὐτές οἱ σκιές, πού δέν θέλουν τέτοια χρονιάρα μέρα νά τ᾿ ἀφήσουν ἐντελῶς ἔρημο, γιατί πάσχισαν πολύ, βασανίστηκαν, ἄφησαν πλῆθος δακρύων ἰδρώτων καί αἵματος σέ κάποια μεριά τοῦ σπιτιοῦ. Κι ἔτσι, ἔρχονται τέτοιες μέρες καί στέκουν σιμά του κι ἀφουγκράζονται μέσα στήν κρυσταλλωμένη σιωπή τίς φωνές τους κι ἀναθυμοῦνται  τίς χρονιάρες μέρες...

Νοερά καθώς τό ἐπισκέπτομαι κι ἐγώ πασχίζω νά ξαναδῶ τή γιαγιά σιμά στό παραθύρι, τή Μάνα κάτω πάντα ἀπό τό πάτωμα, σιμά στή ξυλόσομπα, μισοκοιμησμένη, ἀποκαμωμένη ἀπ᾿ τό φόρτο τών ἠμερῶν, τόν παπποῦ στό γιατάκι καί παλιότερα τόν πατέρα σιμά στήν παραστιά... Σμίζουν, σκέφτομαι, τούτες τίς ἱερές στιγμές γιά να συνεορτάσουν μυστικά, γιά νά δώσουν στό σπίτι τήν αἰσιοδοξία ὅτι δέν εἶναι ἐγκαταλειμμένο....

Ἀνάβω κερί στή Μνήμη τους καί μέ συγκίνηση τούς εὐγνωμονῶ πού στέκουν σιμά σ᾿ αὐτό πού λάτρεψαν...

Παραμονή Χριστουγέννων Δευτ. 24-12-2012, ὥρα 11.25, λίγο πρίν τά μεσάνυχτα.

π. Κων. Ν. Καλλιανός