Εἰς Μνημόσυνον Γέροντος Μωυσέως τοῦ Ἁγιορείτου

Καθώς ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ σήμερα τή σεπτή Μνήμη τοῦ Προφήτου καί Θεόπτου Μωυσέως, ἡ μνήμη εὐλαβικά ἀνεβαίνει «ἐπί τό Ὄρος τό Ἅγιον, τό ἐπουράνιον» καί ἀναζητᾶ κάποιες θεοχαρίτωτες ὧρες καί μέρες πού ἐδῶ καί πολλά χρόνια -εἶναι πλείονα τῶν εἴκοσι- βιώσε καί κράτησε μέσα της ὡς κοσμήματα ἀκριβά καί ὁπωσδήποτε συλλεκτικά.

Καί τήν ἡμέρα αὐτή σιωπηλά κατεβαίνει στήν πολυφίλητο Σκήτη τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, τήν τοῦ Κουτλουμουσίου Σκήτη, γιά νά δροσιστεῖ πρῶτα ἀπό τό ἁγίασμα πού ρέει ἄφθονο ἀπό τήν πλησίον τοῦ Κυριακοῦ κι ὕστερα νά κατηφορήσει γιά τό κελλίο τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου ὅπου ἀσκεῖται ὁ ἀλήστου μνήμης παλαιός φίλος κι ἀδελφός, ὁ γνωστός Γέρων Μωυσῆς.

Εἶναι ἡ ἡμέρα τῶν ὀνομαστηρίων του -μέ τό νέο Ἡμερολόγιο- κι ἔρχονται κι ἄλλοι προσκυνητές νά τοῦ καταθέσουν τά πρώϊμα εὐχετήρια -μεταξύ αὐτῶν κι ὁ π. Παντελεήμων Καλαφάτης, μετέπειτα Μητροπολίτης Ξάνθης.

Στό Ὄρος ὅμως ἀκόμα ἔχουν τά μεθέορτα τῆς Κοιμήσεως, πού τιμοῦν τή Χάρη Της ἴσαμε τίς 28 Αὐγούστου, δηλαδή ὄλον σχεδόν τό μήνα.

Στό Ἑσπερινό πού ψάλλουμε στό εὐπρεπέστατο ναό τῆς Καλύβης τοῦ ἱ. Χρυσοστόμου ὁ Γέροντας ψάλλει ἀργά, καθαρά καί μέ ὕφος ἐπιμελημμένο, ὅπως ὅλα γύρω μας. Μέ τάξη καί εὐκοσμία πού νομίζεις ὅτι τό συγυρίζουν τό σπίτι ἕνα σωρό ἄνθρωποι. Κι ἄς εἶναι μόνος -ἀργότερα ἦρθε ὁ παπα-Χρυσόστομος, ἐκεῖνο τό σεμνό παιδί μέ τόν ἀνοιχτό τό χαρακτήρα.

Δέ λησμονιέται ὕστερα ἐκεῖνο τό μπαλκόνι πρός τή μεριά τῆς ρεματιᾶς ὅπου ἀπέναντι ἦταν τό κελλί τῆς Παναγούδας τοῦ Ἁγίου Παϊσίου. Χίλιες εὐωδιές ἔφταναν ἀπό τή ρεματιά, πού συνταίριαζαν μέ τό ἑσπερινό θυμίαμα. Κι οἱ ἱστορίες πάλι... Τί νά πρωτοθυμηθεῖ κανείς.

Τόν εὐγνωμονῶ τόν Γέροντα γιά τή φιλοξενία καί τίς ὅποιες εὐλογημένες ἐμπειρίες ἔλαβα στίς περίπου δέκα ἐπισκέψεις μου στήν παλαιά Καλύβη, πού εἶχε ἀκόμα τά ἴχνη κατοικήσεως τῶν προκατόχων του, ἀλλά καί στή νέα πού τήν πρόλαβα μισοτελειωμένη. Καί σήμερα, ἀνήμερα τῆς Γιορτῆς του τοῦ ἀνάβω κερί κι εὔχομαι νά τόν ἔχει ὁ Κύριος, ἡ Παναγία κι οἱ Ἀθωνίτες Ἅγιοι, πού συναξάρισε, σιμά Τους. Γιατί φώτισε τό δρόμο πολλῶν, εἶναι ἀλήθεια.

π. Κ.Ν. Καλλιανός

4-9-2016