«Παιδεία
ἐστὶ οὐ τὴν ὑδρία πληρῶσαι, ἀλλὰ ἀνάψαι αὐτήν» Πλάτων
Παιδεία δεν σημαίνει το
παραγέμισμα του εγκεφάλου με γνώσεις αλλά το άναμμα της ψυχής ώστε αυτή να
φωτισθεί. Είναι μέσα σ αυτό το φως που ο νους καθίσταται ικανός να εντοπίσει
και να αποκτήσει τη γνώση.
Οδηγούμενοι από την αλήθεια και
αξίωμα του Πλάτωνα αντιλαμβανόμαστε πόσο λανθασμένα κινούμαστε ιδιαίτερα αν
λάβουμε υπόψη μας και τον Άγιο Χρυσόστομο που κηρύττει ότι η παιδεία είναι μετάληψις
αγιότητος. Κι ενώ για τους αρχαίους η παιδεία αποβλέπει στην αρετή για τους
Πατέρες της Εκκλησίας σκοπός της παιδείας είναι η απόκτηση αρετών και
αγιότητας.
Που να το πεις και να το ομολογήσεις αυτό σήμερα στη σύγχρονη Ελλάδα; Το
λιγότερο που θα εισπράξει από μια μεγάλη μερίδα του κοινωνικού συνόλου, μια
τέτοια ομολογία, είναι η περιφρόνηση αν όχι η αντίδραση και ο χλευασμός. Έτσι
πορευόμαστε ασπαζόμενοι με θρησκευτική ευλάβεια
τις επιταγές της Δύσης, αρνούμενοι τις πολύτιμες αξίες του Ελληνορθόδοξου
πολιτισμού.
Τραγική η αλήθεια ότι ο Ελληνισμός έχει υποδουλωθεί στη Δύση.
Μαγευτήκαμε από τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό και αποτύχαμε στην
δημιουργία του δικού μας Ελληνότροπου διαφωτισμού. Θαυμάσαμε την
πρόοδο στο χώρο της επιστήμης, της φιλοσοφίας και της κοινωνίας
αλλά υποτιμήσαμε τη δική μας κληρονομιά χάρις στην οποίαν οφείλεται η
πρόοδος της Δύσης.
Η συνάντηση του Ελληνισμού με την Δύση κατέληξε στην δουλική πρόσδεση της
Ελλάδας στο άρμα της Δύσης.
Δεν είναι να απορεί
κανείς για τη σημερινή κατάσταση του Γένους των Ελλήνων, Είναι η πνευματική εξαθλίωση
και παρακμή που προηγήθηκε της υλικής και οικονομικής κατάρρευσης. Είναι η
απαξίωση της παιδείας που συχνά οδηγεί τους νέους σε δράσεις απόγνωσης μέσα και
έξω από τα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Πάσχουν οι νέοι μας από το σύνδρομο στέρησης
προτύπων. Τα σημερινά πρότυπα που παρουσιάζει η Ελληνική κοινωνία στη νεολαία
μας με χαρακτηριστικά την φιλαργυρία, φιληδονία και φιλοδοξία δεν μπορούν σε
καμιά περίπτωση να ανταποκριθούν στις ανάγκες της ευγενικής ψυχής της νεολαίας
μας.
Οι νέοι μας
απεγνωσμένα αναζητούν τις πολιτιστικές τους ρίζες που βρίσκονται
στη γλώσσα στην θρησκεία μας και στα πνευματικά, ιστορικά μας αποθέματα.
Εδώ και χρόνια όμως
γινόμαστε μάρτυρες μιας συντεταγμένης επίθεσης, ιδιαίτερα σφοδρής πρόσφατα, στις
ρίζες μας, στην ελληνική γλώσσα, στη θρησκεία αλλά και στην εθνική συλλογική μας μνήμη. Ένας λαός
όμως χωρίς ρίζες είναι σαν το δέντρο στη
μανία των ανέμων. Εύκολα μπορεί να ξεριζωθεί και να κατακρημνισθεί αφήνοντας
ελεύθερο το πέρασμα σε δυσώδεις
αναθυμιάσεις και βαλτόνερα.
Εμείς σεβόμαστε την
πολιτιστική ταυτότητα του κάθε άλλου που συνυπάρχει μαζί μας στην δική μας
πατρίδα. Τη δική μας ταυτότητα όμως ποιος θα την σεβαστεί και θα την
διασφαλίσει; Γινόμαστε σιγά-σιγά ξένοι στην δική μας χώρα; Προς τι τότε τόσος
φόρος αίματος σε αμέτρητους αγώνες για την ελευθερία που πλήρωσε ακριβά ο Ελληνικός
λαός για να έχει την "ιδιοκτησία" αυτής της χώρας;
Ανακαλώ στη μνήμη
την πολύτιμη εμπειρία που με αξίωσε ο Θεός να έχω από την Ελληνόγλωσση
εκπαίδευση στο εξωτερικό! Παράδειγμα προς μίμηση οι Ομογενείς μας οι οποίοι
τιμούν την Ελληνική γλώσσα, τη γλώσσα του Ευαγγελίου, και την Ελληνορθόδοξη
πίστη ως απόρθητα φρούρια της εθνικής μας συνείδησης. Αναγνωρίζουν και
ομολογούν πως η Εκκλησία έχει κρατήσει ζωντανό τον Ελληνισμό στο εξωτερικό,
μέσα από την Ελληνική γλώσσα και τα νάματα των Εκκλησιαστικών Πατέρων τα οποία εμείς εδώ στην Μητροπολιτική Ελλάδα
έχουμε από καιρό απεμπολήσει στο όνομα του προοδευτισμού. Πρόκειται για μια νοοτροπία που έχει περάσει
το μήνυμα: "κάθε τι παραδοσιακό είναι κακό, και κάθε τι σύγχρονο
είναι καλό». Αυτή η ιδεοληψία δεν μπορεί να ταυτίζεται με την πρόοδο για
τον απλούστατο λόγο ότι για να προοδεύσει κανείς είναι απαραίτητο να στηριχθεί
σε προηγούμενη γνώση. Δεν είναι πρόοδος το να ξεριζώνεις κάθε τι που είναι παλαιό και παραδοσιακό.
Μέσα σ αυτή την παραζάλη και τον
αποπροσανατολισμό της σύγχρονης Ελλάδας ο δάσκαλος μας σήμερα φαντάζει ως μόνη
ελπίδα για την αναγέννηση της κοινωνίας.
Με την αγάπη του και την αφοσίωση
στο έργο του, ξεκινώντας από τα Δελφικά Παραγγέλματα
"Γνώθι σαυτόν" με στόχο την σοφία και αυτογνωσία αλλά και το
"Μηδέν Άγαν" με έμφαση στο μέτρο και την αποφυγή της υπερβολής
αναλαμβάνει να προετοιμάσει την ηθική εκπαίδευση του ελληνικού γένους.
Εύχομαι, να μπορέσει να
διατηρήσει την πίστη του στις αξίες με τις οποίες μεγάλωσε και ανατράφηκε και
να τις μεταλαμπαδεύσει στις ψυχές των παιδιών που έχει καθήκον να διαπλάσει.
Αγγελική Δεληγιάννη -Γεωργάκα
Επίτιμος Σχολική Σύμβουλος
π. Σύμβουλος Εκπαίδευσης Πρεσβείας Λονδίνου
1 comment:
Μικρή διόρθωση: «Παιδεία ἐστί οὐ τήν ὑδρίαν πληρῶσαι, ἀλλά ἀνάψαι ψυχήν» είναι το ορθό, μια και η υδρία δεν ανάβει. Κατά τα λοιπά, πολύ ωραίο και ουσιαστικό κείμενο.
Α. Παπαγιάννης
Post a Comment