Tuesday 9 December 2008

Η άμοιρη Πατρίδα

Η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη
στην Αννούλα μας
που γιορτάζει σήμερα -μέσα σ’ αυτή την αντάρα-
τα ονομαστήριά της
.
Δεν θα ένοιωθα καλά με τον εαυτό μου αν δεν έγραφα δυο λέξεις για τα τεκταινόμενα στην άμοιρη την Πατρίδα μας αυτές τις ημέρες. Όμως όσοι με γνωρίζουν καλά θα ξέρουν ότι σε περιστάσεις ακραίας παραφροσύνης με κυριεύει, χωρίς να μπορώ να το ελέγξω, αφωνία. Κυριολεκτώ.

.
Έτσι και τώρα δεν θα πω τίποτα. Όμως χθες βράδυ ανακάλυψα μέσα στα χαρτιά μου ένα χειρόγραφο ποίημα που γράφτηκε πριν από δυο μήνες, σε κάποιο από τα 3 ταξίδια που έκανα τον Οκτώβριο στην Ελλάδα. Όταν το διάβασα μου φάνηκε σχεδόν προφητικό. Ας είναι αυτό η δική μου άποψη για τα πράγματα.

ΕΠΑΦΗ

Τα φώτα έσβησαν.
Τα σύννεφα σκοτεινά.
Η γη των προγόνων
.....κολλημένη στη θάλασσα του μύθου
μέταλλα και φωτιά εκπέμπει.

Τι νάναι τούτη η λάβα
μέσα στη νύχτα!
Τι νάναι αυτή η έκρηξη
πίσω από τον αρχαίο φάρο!

Η υποκείμενη θεραπεία
οδηγεί σταδιακά
.....και προοδευτικά
στη λύση από τα δεσμά
μιας αμαρτίας
που δεν έχει ακόμα όνομα
.....κι ούτε υπόσταση
γιατί απλά ορίζεται
ως απουσία κοινωνίας.

6 comments:

Α. Παπαγιάννης said...

Όχι για πρώτη φορά στα τελευταία 14 χρόνια που ζω στην Ελλάδα, αναρωτιέμαι τις μέρες αυτές: αξίζει να συνεχίσει κανείς να προσπαθεί στη χώρα αυτή; Ας μας ελεήσει ακόμη μια φορά ο Θεός... Εύχεσθε!

Alkmini said...

:(

Anastasios said...

@ Α. Παπαγιάννης,

Εμείς πολλές φορές σκεπτόμαστε την επιστροφή μας στα πάτρια εδάφη. Αισθανόμαστε κάπως σαν τον Οδυσσέα.

Όμως κάθε φορά που σκεπτόμαστε να επιστρέψουμε μας διακατέχει ένας φόβος...

Anastasios said...

@ Aliki,

Καλησπέρα!

ΔΙΟΝΥΣΟΣ said...

Εχει χαθεί η κοινωνική συνοχή, την παιδεία την θέλουν ιδιωτική τα δύο μεγάλα κόμματα, λεφτά για την υγεία δεν βρήσκουν, η άμυνα εικονική προσοδοφόρα μόνο για τους προμηθευτές, η αγροτιά αφανίζεται, ο τουρισμός και η ναυτιλία σε χέρια λίγων, η αστυνόμευση του εντυπωσιασμού και με μεγάλα ελλειματα. Η Εκκλησία αφορολόγητη τόριξε στις bysiness. Την ίδια ώρα τα ασφαλιστικά ταμεία επενδύουν σε τοξικά ομόλογα, ο γενικός πολιτισμού σαλιαρίζει, οι δουλιές φύγαν Τουρκία και Βαλκάνια, οι μαγαζάτορες εξαφανίζονται πολύ πριν τα χθεσινοβραδινά γεγονότα, Εμπορικά κέντρα των αγορών της πλουτοκρατίας ξεφυτρώνουν περισότερα από τις ανάγκες μας.
Η ηχώ του Θεού επί της γής κάνει Real Estate. Η δικαιοσύνη παρουσιάζεται με δεμένα χέρια συνήθως αργή, αναποτελεσματική και ενδεικτική της ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ

Anastasios said...

@ DIONYSOS,

Η εικόνα που παρουσιάζεις φαίνεται πως είναι -δυστυχώς- η πραγματική. Και δεν είναι μόνο τραγική, χωρίς τον από μηχανής θεό της, είναι απελπιστικά αδιέξοδη.

Το μεγαλύτερο δυστύχημα ξέρεις πιο είναι;

Ότι αυτή είναι η Πατρίδα μας...

Είναι σαν την άρρωστη γερόντισσα μητέρα μας, στην οποία λίγα μπορούμε να προσφέρουμε...