Πανηγύρεως ήμέρα

ἤ, Ἑνός ἱερέως οἱ Στοχασμοί

Στόν ἑορτάζοντα σήμερα καθηγητή καί λόγιο Π.Β. Πάσχο, 

ταπεινό εὐχετήριο

Λαμπροφορεμένη μέσα στό θερινό τ’ ἀπόβραδο ἡ ἐκκλησιά ἀναμένει νά συναχθεῖ ὀ κόσμος καί ν᾿ ἀρχίσει  μιά ἄλλη ἀκόμα πανήγυρις. Ποιά, στ’ ἀλήθεια ἀπό τότε πού πρωτάνοιξε τίς θύρες του ἐτοῦτος ὁ ναός ; Ἄγνωστος ὀ ἀριθμός, γιατί τά παλιά χαρτιά χάθηκαν, ἀκόμα καί οἱ πέτρες πάνω στίς ὁποῖες οἱ πρόγονοι σκάλιζαν ἀνορθόγραφα κάποιες λέξεις καί μαζί μ΄ αύτές κι ἀριθμούς, χρονολογίες δηλαδή, γιά να τίς ἔχουν οἱ ἐπίγονοι ὡς ὀδηγό, κι αὐτά χάθηκαν... Κι ἔτσι ὁ παπᾶς, πού σιωπηλός τά σκέφτεται ὅλ᾿ αὐτά λίγο πρίν ἡχήσουν οἱ ἑόρτιες οἱ καμπάνες, κοιτώντας γι᾿ ἄλλη μιά φορά τὴν στολισμένη εἰκόνα τοῦ Ἀγίου, πασχίζει νά διαπεράσει τίς στοιβάδες τοῦ Χρόνου καί νά θυμηθεῖ... Ποιά πανήγυρι ἦταν ἡ πρώτη καί ποιά θἄναι ἡ τελευταία γιά τόν ἴδιο, ἀφοῦ πίσω του τά τριαντατέσσερα χρόνια διακονίας στό ναό αὐτό τοῦ φαίνονται σά νά μήν πέρασαν. Κι ὅμως...

Καθώς στίς εἰκόνες ἀρχίζει νά σέρνεται τό δειλινό τό φῶς καί σιγά-σιγά νά μαζεύεται ὁ κόσμος μέ τίς εικόνες, τά πρόσφορα καί τά ὀνόματα γιά μνημόνευση, ἀπό μέσα του ἀρχίζει ν᾿ ἀνεβαίνει ἕνα μούδιασμα πού τοῦ φέρνει στά μάτια ἕνα ψιχάλισμα παράξενο καί συνάμα παρήγορο. Γιατί σκέφτεται ὅτι εἶναι οἱ τελευταῖες του πανηγύρεις... Ὄχι, δέν θά τίς διπλασιάσει, μήτε θά καταφέρει νά πλησιάσει καί τά μισά τῆς διακονίας του... Γιατί τά χρόνια πέρασαν, ὅπως περνᾶνε ὄλα κι ὀφείλει τοῦτο νά τό δεχτεῖ, ὅπως δέχετει τήν ἀπόλυση στήν κάθε Ἀκολουθία ἤ στή Λειτουργία. Ὀφείλει νά δεχτεῖ δηλαδή τό μάθημα πού τοῦ παραδίδει κάθε μέρα ὁ Θεός καί τό διαβάζει μέ προσοχή σέ κάθε ἑσπερινή Ἀκολουθία: «Ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος... (κι ὕστερα)... ἔθου σκότος καὶ ἐγένετο νύξ...» ( Ψαλμ. 103). Λόγια σταθερά καί φωτεινά, γραμμένα μέ σοφία καί θεία ἔμπνευση, ὥστε νά δίνουν στόν καθένα πού ἐπιθυμεῖ νά τά ἐμβιώσει τή δυνατότητα νά καταννοεῖ τά ὅριά του ὡς ὄν πεπερασμένο.

-         Ἔ, παπᾶ, τόν διακόπτει μιά φωνή. Δέν ἀσήμανες ([1]) ἀκόμα;

Οἱ καμπάνες ἠχοῦν χαρμόσυνα. Εἰσοδικό ἑόρτιο στήν Πανήγυρη γιά τή Μνήμη τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος. Τή νῆμα τῶν στοχασμῶν κόβεται (προσωρινά) γιά νά ξαναδεθεῖ σέ ἄλλη εὐκαιρία πού θά δώσει Ἐκεῖνος καί ὅλες αὐτές οἱ ἁγιασμένες εὐκαιρίες.

Παρασκευή - Σάββατο, 26/27-7-2013

π. Κων. Ν. Καλλιανός

---

[1] Ἀσήμανα=χτύπησα τήν καμπάνα.