Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας 2016

«...Κοιτάξτε γύρω-γύρω αὐτήν τήν ἐνορία. Τήν ἐνορία τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ πού εἶναι ἡ ἀρχαιότερη, ὄχι μονάχα τῆς Σκοπέλου, ἀλλά καί ὅλων τῶν Βορείων Σποράδων. Γιατί στέκει ἀπό τά πανάρχαια χρόνια, τά παλαιοχριστιανικά, τά Βυζαντινά τά μεταβυζαντινά, μέχρι σήμερα ζωντανή καί ἀκτινοβολοῦσα Ὀρθόδοξο φῶς, Ἱστορία καί Παράδοση. Κοιτάξτε, καί προσέξατε, παρακαλῶ πολύ, τί κληρονομιά μᾶς παρέδωσαν οἱ πατέρες μας. Μεγάλη, κορυφαία, ὑψηλή κι ἀξεπέραστη κληρονομιά, πού ἐντοπίζεται πολύ χαρακτηριστικά καί φανερά σέ ἔνα καί μοναδικό τρόπο βιώσεως τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί μαρτυρίας. Κι αὐτός εἶναι ἡ γειτνίαση ἀνθρώπων καί ἁγίων, καθώς τά σπίτια γειτονεύουν, ἐφάπτονται μέ τά σπορπισμένα μέσα στήν ἀρχαία τοῦ Κάστρου πολίχνη ναύδρια. Ναύδρια πανάρχαια, ἀλλά καί τόσο κατανυκτικά, μέ τήν εὐωδία τῆς ἀγιότητος στά σπλάχνα τους.

Γειτονεύει, λοιπόν, ὁ ἁπλός νησιώτης μέ τόν Ἅγιο κι ἀναπτύσσεται μιά σχέση φιλίας, σεβασμοῦ κι ἀγάπης μοναδικῆς. Γιατί στόν Ἅγιο, πού ἔχει γείτονα ὁ καθένας ἐξομολογεῖται τόν καημό του. Αὐτόν καλημερίζει κάθε πρωΐ καί τόν παρακαλεί νά τόν συντροφέψει μέσα στό ἐπώδυνο τῆς καθημερινότητας ταξίδι, Αὐτόν καληνυχτεί ὅταν ἀποσταμένος γέρνει ν᾿ ἀναπαυτεῖ. Μέ λίγα λόγια Τόν θεωρεῖ προέκταση τῆς οίκογενείας του. Τόν «νταντεύει» [=περιποιεῖται], ὅπως ἕνα δικό του. Καί τίς νύχτες πού ξαγρυπνᾶ κρυφακούει τίς ἰκεσίες Του στό Θεό, ὅπως  κι ὁ Ἅγιος κρυφακούει κι Ἐκεῖνος τούς ὅποιους ἀναστεναγμούς του...

Πῶς μπορεῖς, λοιπόν, νά τά διαγράψεις ὅλ᾿ αὐτά, πῶς εἶναι δυνατό νά τ᾿ ἀμφισβητήσεις, ἀφοῦ τά κτίσματα αὐτά παραμένουν, αἰῶνες καί αἰῶνες ἀψευδεῖς μάρτυρες ἀκραιφνοῦς Ὀρθοδόξου πίστεως καί βιοτῆς; 

Καί, τέλος, πῶς μπορεῖς νά μή διδαχτεῖς ἀπ᾿ ὅλ᾿ αὐτά, ὅτι «Αὔτη ἡ πίστη τῶν Πατέρων μας»;...

π. Κ.Ν. Καλλιανός

[ἀπόσπασπα ἀπό τό σημερινό κήρυγμα στό ναό τῆς Ἐπισκοπῆς τῆς Σκοπέλου]