Το γιοφύρι της Άρτας και το Brexit

Μια μεγάλη και προοδευμένη χώρα της Ευρώπης, το Ηνωμένο Βασίλειο, πραγματοποιεί σήμερα μια προαποφασισμένη δραστηριότητα, η οποία σε άλλη περίπτωση θα θεωρούνταν ως μια γνήσια δημοκρατική διαδικασία, αλλά δεδομένων των συνθηκών δεν μπορεί παρά να χαρακτηρισθεί ως ένα α-νόητο δημοψήφισμα.

Μια περίεργη διακομματική ανταλλαγή πολιτικών σκέψεων και πρακτικών οδήγησε τους πολίτες αυτής της χώρας σε μια κυριολεκτικά ανώριμη και σαφώς αδιέξοδη μικρο-πολιτική πορεία και στάση, η οποία δεν έχει καθόλου προδιαγεγραμμένους στόχους και προοπτικές, αλλά κατέστη φορέας κοινωνικού φόβου και τελείως αχρείαστου άγχους.

Στην ελληνική λαϊκή παράδοση, σώζεται ο ευεργετικός -αν και θλιβερός- θρύλος, που έχει αναφορά στο γιοφύρι της Άρτας.

Διαβάζουμε στον σχετικό μύθο:

Σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες γιοφύριν εθεμέλιωναν στης Άρτας το ποτάμι. Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν. Μοιρολογούν οι μάστορες και κλαιν οι μαθητάδες. "Αλίμονο στους κόπους μας, κρίμα στις δούλεψές μας, ολημερίς να χτίζουμε, το βράδυ να γκρεμιέται".

Πουλάκι εδιάβη κι έκατσεν, αντίκρυ στο ποτάμι, δεν εκελάηδε σαν πουλί, μηδέ σα χελιδόνι,παρά εκελάηδε κι έλεγε ανθρώπινη λαλίτσα: "αν δε στοιχειώσετε άνθρωπο, γιοφύρι δε στεριώνεικαι μη στοιχειώσετε ορφανό, μη ξένο, μη διαβάτη, παρά του πρωτομάστορα την όμορφη γυναίκα, που έρχεται αργά τ' αποταχύ και πάρωρα το γιόμα".

Στη εποχή των μύθων και των θρύλων, η θυσία επιτελέσθηκε και το γιοφύρι εκτίσθη.

Στην εποχή της ιστορίας και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αυτή η πολυπόθητη γέφυρα μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας και Ενωμένης Ευρώπης βάφτηκε με το αίμα της νέας και πολλά υποσχόμενης πολιτικού και μέλους του Βρετανικού Κοινοβουλίου Jo Cox.

Aς ευχηθούμε η θυσία της να μην πάει χαμένη, αλλά -παρότι η ψυχοσύνθεση των Άγγλων είναι πολύ διαφορετική από αυτή των υπολοίπων Ευρωπαίων- η Βρετανία να μείνει τελικά μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια και να συνεχίσει την πορεία της προς τις γαλάζιες θάλασσες της ευρωπαϊκής ζωής και δράσης.