Τῆς Ἀγίας Τριάδος...

(Μνῆμες μαθητικές ἀπό ἕνα κόσμο ξεχασμένο ἤ καί περιφρονημένο σήμερα...)

Βαραίνει πολύ ἡ χθεσινή ἡμέρα μέ τήν κορυφαία καί ἀθεράπευτα νοσταλγική Γιορτή τῆς Πεντηκοστῆς, ἀλλά καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σήμερα. Γιατί θυμίζει ἡ ἡμέρα αὐτή τήν εὐλογημένη διακοπή πού εἴχαμε μέσα στήν ἀγωνία τῶν ἐξετάσεων πού ὡς μαθητές ζούσαμε στό Γυμνάσιο τοῦ Βόλου. Κι ἦταν ἡ παρένθεση ἐκείνη τόσο ζείδωρη καί φωτεινή, ὥστε νά λάβουμε δυνάμεις νά συνεχίσουμε... Γιατί μήν τό ξεχνᾶμε, πώς εἶχε ἔλθει πιά τό καλοκαίρι μέ τίς ζέστες καί τή ραθυμία του.

Μαθητές, λοιπόν, τότε ἐμεῖς τό θεωρούσαμε ἀναγκαῖο νά ἐκκλησιαστοῦμε στόν τόσο εὐκατάνυκτο ναό τῆς Ἁγίας Τριάδος, πού μέχρι σήμερα βρίσκεται δίπλα στό Νοσοκομεῖο τοῦ Βόλου: Ἄγρυπνος καί ἰκέσιος διάκονος τῶν Θείων  Μυστηρίων Του, ἀλλά καί παραμυθία ἀδιάλειπτος πρός Κύριον γιά κάθε πονεμένο.

Ἔτσι, τόσο τήν Κυριακή τό πρωΐ, ἀλλά καί τό ἀπόγευμα πού γινόταν ὁ πανηγυρικός ἑσπερινός, ἐκκλησιαζόμασταν στήν ὅμορφη καί τόσο γραφική ἐκκλησιά τῆς Ἁγίας Τριάδος κι ἀπολαμβάναμε, ἐκτός τῆς λιτῆς καί κατανυκτικῆς λειτουργίας καί τήν εὐωδιά τοῦ θυμιάματος πού τήν ἔκανε πιό ζωντανή ἡ θαλάσσια αὔρα τοῦ Παγασητικοῦ...

Ὅμως ἡ Ἁγία Τριάδα συμβαίνει νά εἶναι δεμένη μέ τή μαθητική ζωή μας, γιατί ὡς παιδιά τοῦ Κατηχητικοῦ ἐκκλησιαζόμασταν ἐκεῖ μέ τήν προτροπή τοῦ καθηγητῆ μας Βασιλείου Κοτσαμνίδη καί τῶν ἀλησμόνητων κατηχητῶν μας Ἀλεξάνδρου Βάμβα καί π. Νικ. Ἀρκᾶ. Πάντα πολύ πρωΐ, ὥστε νά προλάβουμε τό μάθημα πού ἄρχιζε γύρω στίς 8μισυ...

Ἔτσι, καθώς ξημερώνει αὐτή ἡ μεγάλη γιορτή μέ συγκίνηση ἀναπολῶ ἐκεῖνο τό παλιό, λιτό ἐκκλησάκι καί τίς τόσο κατανυκτικές λειτουργίες κι ἀκολουθίες.

π. Κ.Ν. Καλλιανός