ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Α΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ - ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
(15η Ιουνίου 2025)
Η Αγία Εκκλησία μας τιμά σήμερα,
εορτάζει και πανηγυρίζει, τις στρατιές των Αγίων της, των Δικαίων, των
Προφητών, των Αποστόλων, των Μαρτύρων, των Οσίων, των Ομολογητών, των
Απολογητών, των Πατέρων και Διδασκάλων, των Μητέρων, των Νεομαρτύρων, των
γνωστών και αγνώστων Αγίων.
Στο Συναξάρι της ημέρας
αναγινώσκουμε, με προσοχή και κατάνυξη, τα παρακάτω:
«Τῇ σήμερον ἡμέρᾳ, Κυριακῇ μετά τήν Πεντηκοστήν, τήν τῶν ἀπανταχοῦ τῆς οἰκουμένης ἐν Ἀσίᾳ, Λιβύῃ, Εὐρώπῃ, καί Ἀμερικῇ, Βοῤῥᾷ τε καί Νότῳ, Ἁγίων πάντων Ἑορτήν ἑορτάζομεν.
Τοῦ Κυρίου μου πάντας ὑμνῶ τούς φίλους. Εἶ τις δέ μέλλων, εἰς τούς πάντας εἰσίτω.
Ταῖς τῆς ἀχράντου σου Μητρός πρεσβείαις, Χριστέ ὁ Θεός, καί πάντων τῶν ἀπʼ αἰῶνος Ἁγίων σου, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς, ὡς μόνος ἀγαθός καί φιλάνθρωπος. Ἀμήν».
Είναι σαφέστατα ιδιαίτερη
ευλογία για τους χριστιανούς να τιμούμε τους Αγίους φίλους του Κυρίου και Θεού
και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Κι αυτό γιατί εκείνοι είναι οι οδοδείκτες που
μας προσανατολίζουν πνευματικά, μας δείχνουν τον ιερό δρόμο που καλούμαστε να
βαδίσουμε και είναι τα ευλογημένα παραδείγματα ζωής για εμάς, έτσι ώστε να
προχωρούμε με σταθερό αγιοπνευματικό και ηθικό βηματισμό στον δρόμο της αρετής
και του χριστιανικού καθήκοντος.
Στη Θεία Λειτουργία
επευφημείται ο Τρισάγιος Θεός, «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος Κύριος Σαβαώθ· πλήρης ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ τῆς δόξης σου». Αμέσως
δε πριν τον κοινωνικό ύμνο, ψάλλεται ο αρχαίος χριστιανικός ύμνος: «Εἷς ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός. Ἀμήν». Αυτά
φυσικά επισημαίνουν τη θεολογική πραγματικότητα ότι η αγιότητα αγγίζει το
μυστήριο του Θεού και πηγάζει από Εκείνον.
Αγιογραφικοί σχολιαστές
επισημαίνουν πως η σημιτική λέξη gôdèš, που
ερμηνεύεται ως άγιο πράγμα ή αγιότητα, παράγεται από τη ρίζα που σημαίνει κόβω
και χωρίζω. Αυτό φυσικά αναφέρεται στην ιδέα του χωρισμού από τα εγκόσμια.
Επομένως, η αγιότητα των χριστιανών απαιτεί απο αυτούς τη διακοπή κάθε σχέσης
και δεσμού με τη χοϊκότητα, με την αμαρτία, με τα όποια ήθη δεν συνάδουν και
δεν ταιριάζουν με τη χριστιανική ταυτότητα και εμπειρία. Την ίδια ώρα βέβαια οι
χριστιανοί οφείλουν να βρίσκονται μέσα στο πλαίσιο της αγιότητας που προέρχεται
από τον Θεό και Δημιουργό και να καλλιεργούν τα προσφερθέντα προς αυτούς
πνευματικά χαρίσματα, με σκοπό την εμπέδωση και οπωσδήποτε και την αναβάθμιση
της αγιότητας που αποτελεί την οντολογική τους φύση.
Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον
και εξόχως συγκινητικό το γεγονός ότι η Εκκλησία μας, με ευαισθησία και αγάπη,
μας καλεί να ενθυμούμαστε κατά την παρούσα εορτή και να τιμούμε όχι μόνο τους
γνωστούς Αγίους μας, αλλά και όλους εκείνους που παραμένουν για εμάς άγνωστοι,
που δεν γνωρίζουμε καν το όνομά τους, την καταγωγή τους, τον τόπο άσκησης και
δράσης τους, αλλά που είμαστε βέβαιοι πως υπάρχουν και πρεσβεύουν για εμάς. Για
τούτο αυτή την ημέρα εορτάζουν τα ονομαστήριά τους εκείνοι οι πιστοί για τους
οποίους δεν υπάρχει γνωστός Άγιος προστάτης.
Αυτή η ιδέα και η
πραγματικότητα της προστασίας είναι πολύ σημαντική και ευεργετική για τη ζωή
και την πορεία των χριστιανών στο διάβα της επίγειας εμπειρίας τους. Οι Άγιοι
προστάτες έχουν μεγάλη σημασία, καθώς θεωρούνται πνευματικοί οδηγοί, μεσίτες
προς τον Θεό και πρότυπα αγίας ζωής. Επίσης δε, είναι αλήθεια πως οι Άγιοι
θεωρούνται και προστάτες συγκεκριμένων επαγγελμάτων, περιοχών, ακόμα και
καταστάσεων (π.χ. ασθένεια, γέννα, δυσκολίες). Οι χριστιανοί προστρέχουν στους Αγίους
με πίστη για βοήθεια, παρηγοριά και θεραπεία. Αυτό επισημαίνει την εμπιστοσύνη που
επιδεικνύει ο λαός του Θεού στην ενέργεια του Αγίου Πνεύματος δια μέσου των Αγίων.
Κι όπως μας διδάσκει ο Όσιος Παΐσιος
ο Αγιορείτης, «Μπορούμε να προσευχόμαστε στους Αγίους αλλά χρειάζεται
απλότητα. Να τους μιλάμε απλά. Τους Αγίους τους φωνάζεις και έρχονται. Η
δουλειά όλων γενικά των Αγίων είναι να βοηθούν και να προστατεύουν εμάς τους ταλαίπωρους
ανθρώπους, από τους ορατούς και τους αόρατους πειρασμούς».
«Τούς Ἁγίους ὁ Κύριος, τούς ἐν γῇ ἐθαυμάστωσε· τά αὐτοῦ γάρ στίγματα καί παθήματα, ἐν τῇ σαρκί ἀνεδέξαντο, ἐν τούτοις κοσμούμενοι, καί ταῖς θείαις καλλοναῖς, προφανῶς ἀναθέμενοι, οὓς ὑμνήσωμεν, ὡς ἀμάραντα ἄνθη, ὡς ἀστέρας, ἀπλανεῖς τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ἐθελόθυτα θύματα».
Πρωτοπρ.
Αναστάσιος Δ. Σαλαπάτας
No comments:
Post a Comment