Monday 11 March 2019

Φαιδρῶς ἐναρξώμεθα, λοιπόν...


, Τς Μεγάλης Σαρακοστς τά νδοξα ναρκτήρια


Μ σταθερος βηματισμος πνευματικς φελείας κα ερς διδαχς, κκλησία γι μιν βδομάδα μς προπαίδευσε, στε, ταν βρεθομε στ ριακ στιγμ τς παντίμου εσόδου τς Μεγάλης Σαρακοστς, ν εμαστε τοιμοι. Δηλαδή, πλήρως νημερωμένοι τ πο κα γιατ συμ-πορευόμαστε μ τ Λα τς Χάριτος το Κυρίου πρς τ ερ στάδιο τν ρετν. τσι, π νωρίς, π τς ρχς τς βδομάδος τς Τυρινς, κομε τος θεόσταλτους λόγους: «Φαιδρ προεόρτια τς γκρατείας, λαμπρ τ προοίμια τς νηστείας σήμερον...» , «ρχ κατανύξεως κα μετανοίας, κακν λλοτρίωσις κα παθν γκράτεια...» κα  μ ποιητικ τρόπο, τόσο  κδηλα πογραμμισμένο τι «Τ αρ μηνύουσα γγικεν ατη προκαθάρσιος βδομς πάνσεπτος τν ερν νηστειν...».

Μ τ παραπάνω, λοιπόν, κκλησία προσπαθε, ν μέσ μερν πο τς σφραγίζουν ο περίεργες συμπεριφορς τν νθρώπων, μ τς μασκαρεμένες τους μορφς (κα συνειδήσεις κάποτε) ν διδάξει τό τί εναι Σαρακοστή. Ν πομνήσει στν καθένα μας, δηλαδή, τι «φθασε (πι ) καιρός», στε ν σταθομε πι «πέναντι τς τρυφς το Παραδείσου κα χερσί τύπτοντες τς ψεις [ν ναφωνήσουμε τό], λεμον, λεήσόν με τν παραπεσόντα». Γιατ σκοπός μας εναι ν ναλογιστομε σοβαρ τούτη τ φορ «τν π το Παραδείσου τς τρυφς» κπτωσή μας. Ν ναλογιστομε κα ν συναισθανθούμε τν δύνη το προπάτορά μας δμ, ποος «δν τν γγελον θήσαντα κα κλείσαντα τν το θείου κήπου θύραν, ναστέναξε μέγα κα λεγε... <συνάλγησον, Παράδεισε, τ κτήτορι πτωχεύσαντι, κα τ χ σου τν φύλλων κέτευσον τν Πλάστην, μ κλείση με>».

λήθεια, πόση δύνη κρύβουν ατς ο λέξεις, πο μαρτυρον τν βαθει νοσταλγία το πεπτωκότος νθρώπου γι τν χαμένο Παράδεισο. Τν Παράδεισο, στν ποο λοι πιθυμομε ν πανέλθουμε, στόσο, κενο πο δν μς φήνει ν τν κατοικήσουμε ξαν εναι να: τ θέλημά μας, κι χι τό, «Γεννηθήτω τ Θέλημά Του». Πο στ κάτω-κάτω τς γραφς συμφέρον μας εναι. μως νθρωπος πιμένει σ᾿ κείνο πο σωστ πογράμμισε κα διατύπωσε σιος νδρέας Κρήτης, ὁ ὁποος βαθύτατα ψυχολόγισε τν νθρώπινη φύση. ξηγε, λοιπόν, κα ναφέρει στν περίφημο Μεγάλο Κανόνα Του, πς πεπτωκς νθρωπος ταν συνειδητοποιήσει τι «ατείδωλον γενόμην τος πάθεσι τν ψυχήν μου βλάπτων» [δ δ΄] τότε ρχίζει ν συνέρχεται π τν ναρκισσισμό του  

Ατείδωλον γενόμην,
τος πάθεσι τν ψυχήν μου βλάπτων, Οκτίρμον·
λλ᾿ ν μετανοί με παράλαβε,
κα ν πιγνώσει νακάλεσαι·
μ γένωμαι κτμα, μ βρμα το λλοτρίου·
Σωτήρ, ατός με οκτειρον

Μακάρι ν συμβε κα σ μς ατ συνειδητοποίηση τς πεπτωκυίας φύσεώς μας.

π. Κ.Ν. Καλλιανός

No comments: