Εθνική Ελλάδος… Γεια σου!!!

Σκέψεις με αφορμή την ήττα της εθνικής μας ομάδας

Δεν παρακολουθώ ποδόσφαιρο παρά μόνο όταν η εθνική μας ομάδα, μας χαρίζει απρόσμενες νίκες και εγείρει το ενδιαφέρον και μιας μερίδας κόσμου μη οπαδών του αθλήματος, κατηγορία στην οποία ανήκω και εγώ.  Χάρηκα πάρα πολύ όταν άκουσα πως κέρδισε η ομάδα μας την περασμένη Τετάρτη και με συνεπήρε το αίσθημα και ο ενθουσιασμός των Ελλήνων για τη νίκη.

Οπότε την περασμένη Κυριακή περίμενα πως και πώς να παρακολουθήσω τον αγώνα και να ζήσω ξανά μια τέτοια στιγμή νίκης και εθνικής υπερηφάνειας.

Δεν κερδίσαμε. Παίξαμε όμως καλά. Έβλεπα την ομάδα να κλαίει και σκεφτόμουν το βάρος που κουβαλούσε στη διάρκεια του παιχνιδιού και την ανάγκη της να χαρίσει άλλη μια νίκη.

Κάποιοι είπαν πως αυτό που μετράει δεν είναι η προσπάθεια αλλά η έκβαση του αποτελέσματος.  Διαφωνώ.  Αυτή η σκέψη μάλιστα με προβληματίζει γιατί τη βλέπω γύρω μου να ακμάζει και να θεριεύει. Μα γίνεται όλοι να κερδίζουμε; Η σημασία του παιχνιδιού, κάθε παιχνιδιού, είναι το ίδιο παιχνίδι.

Η διαδικασία του να συμμετέχεις, να προσπαθείς, να βάζεις τον καλύτερό σου εαυτό, να εκτίθεσαι.   Δεν είναι εύκολο ούτε απλό.  Μας ανησυχεί και μας αγχώνει το αποτέλεσμα τόσο, που δε χαιρόμαστε την ίδια τη διαδικασία και τα οφέλη που μπορούμε να αποκομίσουμε από μία ήττα.  Εννοείται βέβαια, πως όταν πάμε να παίξουμε πάμε για να κερδίσουμε. Είναι ένας ξεκάθαρος στόχος. Θέλουμε να ακούσουμε τα μπράβο και το χειροκρότημα. Υπάρχει όμως πάντα κάποιος καλύτερος ή ίσως πιο τυχερός. Γιατί η έκβαση ενός αποτελέσματος είναι παράγοντας πολλών παραμέτρων.

Πραγματικά δεν πειράζει. Θα υπάρξουν πολλά παιχνίδια και πολλές άλλες ευκαιρίες. Μελετάμε τα λάθη μας και μαθαίνουμε από αυτά.  Και ύστερα είμαστε πάλι έτοιμοι, πιο δυνατοί και με τον ίδιο ξεκάθαρο στόχο. Τη νίκη.

Ευαγγελία Χελιώτη