Monday 8 January 2018

Τό στερνό κομμάτι τῆς πρωτοχρονιάτικης κουλούρας

Μαθητικς ναμνήσεις

ταν στ μέσα το 19ου α. Σκοπελίτης Φίλιππος Βαλσαμάκης φοιτοσε στ Γυμνάσιο τς Χαλκίδας, πατέρας του, λέξανδρος Βαλσαμάκης, φρόντιζε κάθε τόσο ν το στέλνει κοφίνια μ τρόφιμα, πως πίσης κα κάστανα, πορτοκάλια, μλα κ.. κτς π᾿ ατ το στελνε κα κάποια γλυκ. «Σο στέλνω, το γραφε κα δύο ζαχαροχαμαλι τ ποα μς φίλευσαν», ταν ταν πόγιορτα τν Χριστουγέννων -τότε τ παιδι δν ρχονταν πως σήμερα, λλ παράμεναν στ τόπο τν σπουδν τους- το γραφε «σο ποστέλωμεν κα παξιμάδια πό τν κουλούρα σου το γίου Βασιλείου».

Τ παραπάνω θυμήθηκα μέρες πο εναι το Δωδεκαήμερου κα μάλιστα  ο σχατες μέρες του, μ τ Φτα, τ λόφωτα κα τ’ η-Γιαννιο.

Θεοφάνεια, λοιπόν, προχθές και χθες τ᾿ η-Γιαννιο. Μ τ γιο Δωδεκαήμερο ν μς φήνει τ τρυφερό του τ φς  γι παραμυθία κα ν᾿ ναχωρε. τσι, κάθε χρόνο ατς τς μέρες μνήμη ελαβικ πλησιάζει κάποιες λλες  μέρες. Μέρες παλιές, τν μαθητικν τν χρόνων τς νήσυχες μέρες, τότε πο ναχωρούσαμε γι τ Βόλο, φο τελειώνανε ο διακοπς τν Γιορτν τν Χριστουγέννων. Κα γι ν πομε τν λήθεια, μέχρι σήμερα ατς ο στιγμς τς ναχώρησης λογχίζουν τν ψυχή, γιατ φέρνουν μέσα τους λη κείνη τ νοσταλγία κα τ θαλπωρ πο χάριζε τ «οκίας περιβάλλον». Κάτι δηλαδή πο δ ξεχνς εκολα...

τσι, μαζ μ τ σα παίρναμε π τ χωριό μας γι τ Βόλο, ταν κα τ κομμάτια τ καψαλισμένα τς κουλούρας τς γλυκεις το γίου Βασιλείου. Τ παίρναμε, γι ν μς θυμίζουν τ χωριό, τς γιορτάδες, τ φροντίδα τς μάνας... Κι ταν τ κομμάτια κενα μι προέκταση τν γιορτν, τς ζεστς οκογενειακς τμόσφαιρας, στε ν μ μς λείπει ποτ νοσταλγία κα θύμηση το τόπου μας. Μέχρι πο ρθε καιρς που κα τ στερν κομμάτι τς κουλούρας τέλειωσε κι στερα δν ξαναείδαμε λλη, γιατ ν τω μεταξ λειψαν κενοι πο φρόντιζαν ν μς τς τοιμάσουν... Μόνο γεύση κι ψυχαλισμένη δάκρυα νοσταλγία πομένει πιά.

π. Κ.Ν. Καλλιανός

No comments: