Προετοιμασίας ὁ καιρός...

ἤ, Τῆς Πανηγύρεως τὰ ἀπαραίτητα τὰ βήματα

Σταλάζουν ἰλασμὸ καὶ συγκίνηση οἱ πρεόρτιες αὐτὲς ὦρες καὶ μέρες, ποὺ μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ τοῦ θέρους κομίζει ἡ Μνήμη ἡ ἱερὴ τοῦ Ἀθλοφόρου Ἁγίου μας. Του θείου Παντελεήμονος τοῦ ἰαματικοῦ, ποὺ κάθε χρόνο τέτοιες μέρες τιμᾶται μὲ ἰερὸ δέος καὶ μὲ ἰκέσιους λόγους, ποὺ ἀπευθύνονται στὴ Χάρη Του ἀπὸ ὅλες τὶς ἡλικίες καὶ τάξεις τῶν ἀνθρώπων.

Προετοιμαζόμαστε, λοιπόν, κι ἐμεῖς, ὅπως ἔπρατταν γιὰ τέσσερεις περίπου αἰῶνες οἱ πατέρες μας, οἱ προκάτοχοί μας, οἱ δικοί μας ἄνθρωποι. Κι ὅσο περνοῦν τὰ χρόνια τόσο καὶ πιὸ πολὺ ἡ συγκίνησή μας μεγαλώνει, καθὼς καταλαβαίνουμε,  πὼς ὁ χρόνος παρέρχεται καὶ μαζί του κι ἐμεῖς.

Κι ὄμως ἐπιμένουμε νὰ τᾶ ταχτοποιοῦμε ὄλα ἤ σχεδὸν ὅλα, ὅπως ἔγιναν τόσα καὶ τόσα χρόνια κι ἄς λείπουν πιὰ τὰ πολλὰ τὰ «χέρια», δηλ. οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀπάρτιζαν τὴ μικρὴ αὐτὴ ἐνοριακὴ κοινότητα καὶ τώρα ἔχουν ἀναχωρήσει γιὰ πάντα, τὰ σπίτια τους τους εἶναι κλειστὰ, τὰ σοκάκια ἄδεια... Κι ὅμως ἐπιμένουμε μὲ βακτηρία καὶ συνδρομὴ ἐκεῖνο τό, «πρέβευε, Ἀθλοφόρε, τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν». Ἀμήν.

π. Κ.Ν. Καλλιανός