Monday 16 July 2018

Οἱ ξεχασμένες θάλασσες...


ταν περάσουν τ χρόνια, ταν νεότητα δηλαδή, διαβε τ κατώφλι το Χρόνου κα παραχωρήσει τ θέση της στ γερατειά, τότε εναι φυσικ ν παραιτεται κανες π πολλά, πως ο πισκέψεις του σ μέρες θερινς στ᾿ κρογιάλια κενα πο συνδέονται μ τ παιδικά του τ χρόνια. Γιατ τ κουράγια πι ρχισαν ν μειώνονται κα μαζ κι διάθεση.


Τώρα πι τ ζε κανες λ᾿ ατ στ σύθαμπο το νείρου κα τς νοσταλγίας. Κι σως μές᾿ π ατν τν πόσταση πο τν χωρίζει ν νοιώθει τ πρόσκαιο το βίου του, λλ κα τ δυνατότητα ν κοιτάξει βαθει μέσα του ν᾿ νακαλύψει τς λλες θάλασσες πο τν ναμένουν ν τς ταξιδέψει. κενες το αωνίου. στόσο, μέχρι τότε ταν θ ξαναβλέπει ατς τς πασίχαρες κρογιαλις μέσα π φωτογραφίες στν θόνη τς μνήμης του, θ νοιώθει τι πιστρέφει. Σ χώρους κα σ πρόσωπα τόσο γαπημένα κι λησμόνητα.


Πρόσωπα, πο χάνονται στς μυγδαλις τς ρμενόπετρας κα ξανασμίγουν κάτω π τν βαθ τν σκιο τς βερυκοκις το μπάρμπα Βαγγέλη το Βλάχου, μέχρι ν λθει τ᾿ πομεσήμερο ν κατεβομε λοι στ γυαλό, γι ν πάρουμε τ δροσι τς θάλασσας, λίγο πρν κινήσουμε γι τ χωριό...

π. Κ.Ν. Καλλιανός

No comments: