Monday 28 January 2019

Μεσονύχτιος δέησις


βεις στ δχτυλα πο σταυροκοπιονται τν πνο κι φνεσαι στς λξεις πο μς προίκισαν ο Πατρες μας ς ξρκια γι τ νυσταγμ το σματος κα τς ψυχς, κι στερα ψχνεις ν φυτψεις στ καρδι ναν κπο: μ τ βοτνια τς ρεμας, κα τς σιωπς τν σκιωμνη τή Μορφ, τσι, γι ν ξαποστσεις π τν λομερη τν μχη. Γι᾿ ατ κι ναμον το Μεσονυχτου εναι περιοσια κενη ρα, κατ τν ποα πειχειρες ν φυλλοροσεις τν ψυχ σου φνοντας τ παντς εδους σκουπδια κα φανζοντας τ ποια ρνητικ κα κοσμη εκνα πο ζησες στ μερήσιο δρομολγι σου.

στσο ατ πο χαρακτηρζει τοτη τν κορυφαα κα προσφιλέστατη ρα το μερονυχτου εναι σιωπ κα κα πιμον γι προσευχ. στόσο, πρέπει ν σημειώσεις τι δν πουσιάζουν κα  κποια ρωτήματά, πο πευθύνονται πρς τν αυτ σου κα πρός τ Θε. Γιατ μσα στ κορφωμα τς συχας εναι πι δυνατ εσδευσ σου στν κσμο τς ψυχς σου,  που κα μπορες κλλιστα ν διακρνεις "τ δοναι κα  τ λαβεν" τς μρας κα ν πολογσεις τς ζημες κα τ κρδη, πως λει ποιητς.

Εναι, ναμφίβολα, μι κορυφαία ρα λειτουργικς συνέχειας κα συνδρομς, γιατ μπορες ν αστανθες τ βάρος τν μπονων συνθηκν το βίου σου πο δείχνουν καθαρ τ ταξίδι σου στ θάλασσα το βίου, μ λους τος Κύκλωπες κα τος Λαιστρυγόνες ν σ πειλον. Κι ν τος πολογίσεις, δν εναι κα λίγοι, οτε κα κίνδυνοι. Μόνο πο δν πιτρέπεται ν λιποψυχήσεις, ν καταβληθες κα ν συλλάβεις τν αυτ σου «ν πλατυσμ κα ναπαύσει», λλ ν συνεχίσεις... Γιατί, μν τό ξεχνς, τ Μεσονύχτιο συνορεύει μ τν ρθρο, συνορεύει μ τ Φς Χριστο, πού «φαίνει μν πσι», μως, πόσοι τ ποδέχονται;

π. Κ.Ν. Καλλιανός

No comments: