Τά ξεχασμένα σήμερα παλιά «τσαρδάκια»

Μέχρι τὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1960, ἴσως καὶ λίγο ἀργότερα, σώζονταν σὲ παραλίες τοῦ χωριοῦ μας Κλήμα, κάποια ταπεινά, πετρόχτιστα οἰκήματα, ποὺ ἦταν σκεπασμένα μὲ τσίγκους ἤ καὶ παλιοσανίδες. Τὰ κτίσματα αὐτὰ οἱ παλιοὶ ψαράδες τὰ λέγανε «τσαρδάκια». Ἐκεῖ, λοιπόν, εἶχαν τὴ βάρκα τους φυλαγμένη ἀπὸ τὸ ἀνεμόβροχο καὶ τὸν ἥλιο, ἔτσι ὥστε νὰ μὴ «σκάσουν» ἡ μπογιά,  ἀλλὰ καὶ οἱ ἀρμοί.

 

Ταπεινά, φτωχικά καὶ ἀπέριττα ἦταν τὰ κτίσματα αὐτά, κλειδωμένα πάντα, γιατὶ τότε δὲν ὑπῆρχε δυνατότητα νὰ κουβαλήσεις, μήτε τὰ καμάκια, μήτε καὶ τὰ παραγάδια στὸ χωριό, ἀφοῦ ἡ προσέγγιση σὲ αὐτὰ γίνονταν ὁδοιπορικῶς, ἐνῶ ποῦ καὶ ποῦ ἔρχονταν μὲ τὸ ζῶο κάποιοι νὰ κουβαλήσουν λ.χ. κάποια δίχτυα ποὺ θέλανε μπάλωμα ἤ καὶ τὰ παραγάδια, γιὰ νὰ «σενιάρουν». Ἔτσι, εἴχανε αὐτὰ τὰ καλύβια νὰ φυλᾶνε, μαζὺ μὲ τὴ βάρκα τους, καὶ ὅλα τους τὰ χρειαζούμενα γιὰ τὴν ψαριά. Γιατὶ ἐκτὸς τῶν ἄλλων ἐκεῖ ἀποθήκευαν τὰ «φαλάγκια», γιὰ νὰ σέρνουν τὴ βάρκα πρὸς καὶ ἀπὸ τὴ θάλασσα, τὰ σχοινιά, ἀλλὰ καὶ τὶς «χαν(ι)κουσακούλις», μὲ τὰ ἀρμίδια τους κ.ἄ. ἀκόμη.

 

Μοσχομύριζαν πάντα θάλασσα αὐτὰ τὰ σπιτάκια ὅταν τὰ πλησίαζες, καὶ ἐλαφριὰ ψαρίλα. Ὅμως ἦταν τόσο γραφικά κι ὅμορφα, ποὺ στόλιζαν τὴ μονοτονία τῆς παραλίας.

 

Μὲ τὰ χρόνια, ὅταν πιὰ οἱ νέοι ψαράδες «βγάζανε» τὰ καΐκια τους ἔξω στὸ Λουτράκι ἤ στὸ Ἔλιος, ὅπου εἶχαν πρόσβαση μὲ τὸ αὐτοκίνητο, ἀλλὰ κι ἔφτιαχναν νέα σκέπαστρα, τὰ τσαρδάκια ἄρχισαν νὰ ἐγκαταλείπονται. Ὅπως αὐτὸ τοῦ μπάρμπα-Βαρσαμᾶ τοῦ Πολύζου στὴν παραλία «Κώστα», κάτω ἀπὸ τὸ χωριό μας, ποὺ σήμερα δὲν ὑπάρχει. Ὅπως δὲν ὑπάρχει κι ὁ νοικοκύρης ψαρᾶς, ὁ μπάρμπα-Βαρσαμᾶς, ἂλλὰ μήτε καὶ τὸ φελούκι του, τὸ βαμμένο μὲ μίνιο πάντοτε…

 

π. Κ.Ν. Καλλιανός