Την περασμένη Κυριακή 2 Ιουλίου η Εκκλησία μας εόρτασε, σύμφωνα με το ιερό Συναξάρι της ημέρας:
Με αφορμή την εορτή
αυτή η Πολίτισσα Νίκη Beales, που ευλαβείται ιδιαιτέρως την Παναγία Βλαχέρνα,
συνέταξε το παρακάτω Ποίημα:
Σήμερα που Γιορτάζεις
Σαν περπατείς και καρτερείς, σαν πάντα π' αγναντεύεις,
κ' όταν τα αφροκύματα τα πόδια Σου φιλούν,
για τα καράβια γίνεται φιλόξενη αγκαλιά
της Πόλης και του Βόσπορου, η γαλάζια Σου ποδιά.
Κυρά της Βασιλεύουσας, Κυρά τραγουδισμένη,
κορώνα που φορείς χρυσή με σμάλτο δουλεμένη,
την πορφυρή εσθήτα Σου στους ώμους Σου ριγμένη,
στην νύχτα ασημόσκονη ραίνεις με την ματιά Σου,
με υπομονή και στοχασμό στο υστερνό αστέρι
σαν μεσ' στην χαραυγή, ζυγώνει περιστέρι.
Κυρά, σε σένα έρχεται, σε φέρνει τα μαντάτα,
Δέσποινα, δεν λογίζεσαι να κάνεις ούτε βήμα,
τον τόπο αυτόν που αγαπάς για να εγκαταλείψεις,
χρόνια με χρόνια και καιρούς, αλώβητους φρουρείς
τους θησαυρούς της Πίστης μας και λάβαρα της νίκης.
Κυρά, το πέπλο Σου κρατείς στα κρινοδάκτυλά Σου
Αφέντρα και Οικοδέσποινα και ξακουστής στην πλάση,
της Πόλης που δεν μπόρεσε
καμιά να ξεπεράσει.
Κυρία Βλαχερνίτισσα, η φωτεινή σκιά Σου
μεσ' στους αιώνες άφθαρτη βαδίζει πρωί-βράδυ
που στα δικά Σου χώματα, κάθε περπατησιά σου
Φάρος ελπίδας γίνεται στο αχανές σκοτάδι.
Από τις μέρες τις παλιές, από της Πουλχερίας,
βασίλισσες για προσευχές προσέρχονται σιμά Σου,
η Θεανώ που Άγιασε, κ' ύστερα η Θεοδώρα,
ο Βώνος και ο Σέργιος κ' ο κάθε Πατριάρχης,
κ ο Κωνσταντής ο Άρχοντας, εις το Προσκύνημά σου.
Με δακρυσμένες τις παριές τα όμματα σηκώνουν
όταν μεσ' στην Αυλή Σου δρόμωνες, μύριοι καταφθάνουν,
Κυρά τους καλοδέχεσαι, το βλέμμα σου ανταμώνουν,
απ' τον Βοριά; Απ' τον Νοτιά; ή από άλλο αγέρι
στ' Αγίασμα Των Βλαχερνών, Κυρά τους έχει φέρει;
Νίκη Beales
Buckingham, Αγγλία
κ' όταν τα αφροκύματα τα πόδια Σου φιλούν,
για τα καράβια γίνεται φιλόξενη αγκαλιά
της Πόλης και του Βόσπορου, η γαλάζια Σου ποδιά.
κορώνα που φορείς χρυσή με σμάλτο δουλεμένη,
την πορφυρή εσθήτα Σου στους ώμους Σου ριγμένη,
στην νύχτα ασημόσκονη ραίνεις με την ματιά Σου,
με υπομονή και στοχασμό στο υστερνό αστέρι
σαν μεσ' στην χαραυγή, ζυγώνει περιστέρι.
Δέσποινα, δεν λογίζεσαι να κάνεις ούτε βήμα,
τον τόπο αυτόν που αγαπάς για να εγκαταλείψεις,
χρόνια με χρόνια και καιρούς, αλώβητους φρουρείς
τους θησαυρούς της Πίστης μας και λάβαρα της νίκης.
Αφέντρα και Οικοδέσποινα και ξακουστής στην πλάση,
της Πόλης που δεν μπόρεσε
καμιά να ξεπεράσει.
μεσ' στους αιώνες άφθαρτη βαδίζει πρωί-βράδυ
που στα δικά Σου χώματα, κάθε περπατησιά σου
Φάρος ελπίδας γίνεται στο αχανές σκοτάδι.
βασίλισσες για προσευχές προσέρχονται σιμά Σου,
η Θεανώ που Άγιασε, κ' ύστερα η Θεοδώρα,
ο Βώνος και ο Σέργιος κ' ο κάθε Πατριάρχης,
κ ο Κωνσταντής ο Άρχοντας, εις το Προσκύνημά σου.
όταν μεσ' στην Αυλή Σου δρόμωνες, μύριοι καταφθάνουν,
Κυρά τους καλοδέχεσαι, το βλέμμα σου ανταμώνουν,
απ' τον Βοριά; Απ' τον Νοτιά; ή από άλλο αγέρι
στ' Αγίασμα Των Βλαχερνών, Κυρά τους έχει φέρει;
Buckingham, Αγγλία
No comments:
Post a Comment