Ιταλία, όνομα ελληνικό

 
Το όνομα «Ιταλία» έχει τις ρίζες του στον αρχαίο ελληνικό θρύλο και η προέλευσή του αντικατοπτρίζει τόσο τη μυθολογία όσο και τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά της περιοχής.
 

Σύμφωνα με την ελληνική παράδοση, το όνομα προέρχεται από τον Ιταλό, έναν θρυλικό βασιλιά των Οινοτριανών, έναν αρχαίο λαό που κατοικούσε τη νότια Ιταλία, από το Paestum (Ποσειδωνία) της Καμπανίας ως την Καλαβρία.
 
Οι Οινοτριανοί, που πιστεύεται ότι έχουν ελληνική καταγωγή, ήταν μεταξύ των πρώτων κατοίκων της ιταλικής χερσονήσου. Ο Ιταλός, που συχνά λέγεται ότι είναι γιος της Πηνελόπης και του Τηλέγονου (γιού του Οδυσσέα), έγινε η μορφή από την οποία πήρε το όνομά της η γη. Οι Έλληνες ιστορικοί Αριστοτέλης και Θουκυδίδης ήταν από τους πρώτους που κατέγραψαν αυτόν τον μύθο, συνδέοντας το όνομα Ιταλία με τους απογόνους του Ιταλού.
 
Με την πάροδο του χρόνου, οι Έλληνες επέκτειναν τον όρο «Ιταλία» για να περιλαμβάνει μια μεγαλύτερη περιοχή της νότιας Ιταλίας. Κατά τη διάρκεια του 1ου αιώνα π.Χ., επί Αυγούστου, το όνομα επεκτάθηκε για να καλύψει ολόκληρη την ιταλική χερσόνησο, συμπεριλαμβανομένων των Άλπεων.
 
Οι Ρωμαίοι υιοθέτησαν περαιτέρω το όνομα, και υπό τον Αυτοκράτορα Διοκλητιανό η ρωμαϊκή επαρχία της Ιταλίας επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει τα νησιά Σικελία, Σαρδηνία και Κορσική.
 
Η ετυμολογία της «Ιταλίας» θα μπορούσε να συνδέεται και με την ελληνική λέξη Αιθαλία, που σημαίνει «χώρα ομίχλης και καπνού», αναφορικά με τα πολλά ενεργά ηφαίστεια της περιοχής, όπως το όρος Αίτνα. Αυτή η ηφαιστειακή σύνδεση εδραίωσε περαιτέρω τη σύνδεση της ονομασίας Italia με το μοναδικό και ισχυρό τοπίο της ιταλικής χερσονήσου.