Εγκύκλιο Γράμμα του Αρχιεπισκόπου κ. Γρηγορίου προς το Χριστεπώνυμο Πλήρωμα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας με την ευκαιρία της ιεράς και χαρμόσυνης Περιόδου του Δεκαπενταυγούστου.
Αγαπητοί μας εν Κυρίω
Εν ταις ζάλαις, εφεύρον σε λιμένα˙ εν ταις λύπαις, χαράν και ευφροσύνην, και εν ταις νόσοις ταχινήν βοήθειαν˙ και εν τοις κινδύνοις, ρύστιν και προστάτιν εν τοις πειρατηρίοις.
Με την είσοδό μας στο μήνα Αύγουστο, κατά παράδοση η Ορθόδοξη Εκκλησία μας ψάλλει στους Ναούς κάθε βράδυ, τους κατανυκτικούς Παρακλητικούς Κανόνες προς την Παναγία Θεοτόκο και Μητέρα του Θεού ημών. Θα ψάλλουμε και φέτος τα θαυμάσια αυτά και εμπνευσμένα Τραγούδια, τους ύμνους που φωτισμένοι υμνογράφοι πριν από πολλούς αιώνες συνέγραψαν και έκτοτε χιλιοτραγούδησαν μυριάδες Ορθοδόξων Χριστιανών για να τιμήσουν την Μάνα του Χριστού και να διακηρύξουν την αγιοπαράδοτη διδασκαλία και πίστη της Εκκλησίας στο πρόσωπο Της. Οι Ακολουθίες αυτές τελούνται τις πρώτες μέρες του Αυγούστου σαν ιερή προσφορά των πιστών προς την Παναγία, Μάνα του Χριστού, η οποία δέχθηκε στα σπλάχνα της τον Σωτήρα του Γένους ημών Θεάνθρωπον Χριστό. Οι ύμνοι γράφτηκαν και ψάλλονται σ’ αυτήν την περίοδο του Δεκαπενταυγούστου που οι Χριστιανοί γιορτάζουμε την Κοίμηση της Παναγίας, την αποχώρηση της δηλαδή από την σκηνή τούτου του κόσμου και την άνοδό της στους ουρανούς για να ενωθεί για πάντα με τον Μονογενή Υιό Της Χριστόν. Όπως κάθε πλάσμα που έρχεται σε τούτον τον κόσμο πεθαίνει και «επιστρέφει εις την γήν εξ ης ελήφθη», έτσι και η Παναγία δέχθηκε το κεντρί του θανάτου και αυτό ακριβώς το γεγονός γιορτάζουμε θεωρώντας το ως ορόσημο στην ιστορία και την ζωή της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, της οποίας Κεφαλή και Κύριος είναι ο Χριστός. Ο ίδιος ο Χριστός γεύτηκε το κεντρί του θανάτου για να ολοκληρώσει την παγκόσμια αποστολή Του για την σωτηρία του ανθρώπου και την επιστροφή Του «πάλιν εις τον Παράδεισον».
Δεν είναι βεβαια τυχαίον ότι εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, που είμαστε οι Χριστιανοί της Αναστάσεως, γιορτάζουμε κατά τρόπον μεγαλόπρεπο και χαρμόσυνο την Κοίμηση της Παναγίας και την γιορτή αυτή την θεωρούμε σαν το Πάσχα του καλοκαιριού. Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί για δεκαπέντε μέρες γιορτάζουμε και κάθε βράδυ ψάλλουμε στις Εκκλησίες και τα σπίτια μας την Μικρή και την Μεγάλη Παράκληση της Παναγίας και μαζί με τον εστεμμένον ποιητήν επαναλαμβάνομεν «Των λυπηρών επαγωγαί χειμάζουσι την ταπεινήν μου ψυχήν και συμφορών νέφη την εμήν καλύπτουσι, καρδίαν Θεονύμφευτε».
Δεν μένει λοιπόν ασυγκίνητη η προσευχομένη, και στρατευομένη Εκκλησία, μπροστά στον πόνο και τον θάνατον, μπροστά στις πολυποίκιλες δοκιμασίες και συμφορές, τις αρρώστειες, τους πολέμους, τις αιχμαλωσίες και όλα τα λυπηρά που μαστίζουν καθημερινά την κοινωνία. Οι ύμνοι της Ιεράς Παρακλήσεως είναι γεμάτοι ανθρωπιά, δίνουν παρηγορίαν και θάρρος στον πονεμένο και ανήσυχον από τις μέριμνες του βίου άνθρωπο. Ξυπνούν μέσα του την μακαρίαν ελπίδα και το πνεύμα της ειρήνης και καλωσύνης του Θεού που πρέπει να πρυτανεύει στην ζωή του, την προσωπική και την δημόσια. Η λέξη ‘παράκληση’ κρύβει μέσα της ένα πνευματικό, ουράνιο αγγελικό κόσμο και υπενθυμίζει ικετευτικά την μυστική σχέση μας με τον Θεό, και την αγάπη και το φώς τα οποία είναι ποτισμένα από την χάριν και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Το Άγιον Πνεύμα μαλακώνει τους πόνους και αναπτερώνει τις χαμένες ελπίδες, διώχνει τον φόβον του θανάτου και ανυψώνει την ψυχή μας στον ουρανό, σκορπίζει τα μίση, και τα αμαρτωλά πάθη που φωλιάζουν στα βάθη του είναι μας. Όπως χαρακτηριστικά λέγει ο θείος Παύλος «Το Πνεύμα υπερεντυγχάνει υπερ ημών στεναγμοίς αλαλήτοις» (Ρωμ. Κεφ. 8, 26) για την δική μας παρηγορία και ψυχική γαλήνη και σωτηρία.
Να τρέξουμε λοιπόν στις Εκκλησίες και να ενώσουμε τις προσευχές μας με εκείνες της Παναγίας και εκείνες των Αγίων και όλων των Πιστών του Κόσμου. Να γονατίσουμε με ευλάβεια μπροστά στο εικόνισμα της Θεοτόκου και να ζητήσουμε τις μεσιτείες της για την οικογένειά μας, για τους φίλους και για τους εχθρούς μας, για τους Άρχοντες της Ελλάδος, της Κύπρου, της Μεγάλης Βρετανίας και όλης της Οικουμένης, στα χέρια των οποίων ευρίσκεται η τύχη και η πρόοδος των λαών. Μην λησμονούμε ότι η πίστη στο Θεό όπως και η προσευχή είναι ανίκητα όπλα στον αγώνα μας για την την ειρήνη και την ευημερία του Σύμπαντος Κόσμου. Εναποθέτουμε τον εαυτό μας στην πρόνοια του εν Τριάδι δεδοξασμένου Θεού και λαμπροφανώς γιορτάζουμε την Κοίμηση της Κυρίας Θεοτόκου και μαζί με τον υμνωδόν επαναλαμβάνουμε: «Δέσποινα και μήτηρ του Λυτρωτού, δέξαι παρακλήσεις αναξίων σων ικετών, ίνα μεσιτεύσης προς τον εκ σου τεχθέντα˙ ω Δέσποινα του κόσμου, γενού μεσίτρια».
Με τις πρεσβείες Κύριε, της Παναγίας Μάνας σου, ελέησε και σώσε τον Κόσμον Σου ως μόνος αγαθός και φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός. Αμήν.
Λονδίνο, Αύγουστος 2011
Ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας Γρηγόριος
Αγαπητοί μας εν Κυρίω
Εν ταις ζάλαις, εφεύρον σε λιμένα˙ εν ταις λύπαις, χαράν και ευφροσύνην, και εν ταις νόσοις ταχινήν βοήθειαν˙ και εν τοις κινδύνοις, ρύστιν και προστάτιν εν τοις πειρατηρίοις.
Με την είσοδό μας στο μήνα Αύγουστο, κατά παράδοση η Ορθόδοξη Εκκλησία μας ψάλλει στους Ναούς κάθε βράδυ, τους κατανυκτικούς Παρακλητικούς Κανόνες προς την Παναγία Θεοτόκο και Μητέρα του Θεού ημών. Θα ψάλλουμε και φέτος τα θαυμάσια αυτά και εμπνευσμένα Τραγούδια, τους ύμνους που φωτισμένοι υμνογράφοι πριν από πολλούς αιώνες συνέγραψαν και έκτοτε χιλιοτραγούδησαν μυριάδες Ορθοδόξων Χριστιανών για να τιμήσουν την Μάνα του Χριστού και να διακηρύξουν την αγιοπαράδοτη διδασκαλία και πίστη της Εκκλησίας στο πρόσωπο Της. Οι Ακολουθίες αυτές τελούνται τις πρώτες μέρες του Αυγούστου σαν ιερή προσφορά των πιστών προς την Παναγία, Μάνα του Χριστού, η οποία δέχθηκε στα σπλάχνα της τον Σωτήρα του Γένους ημών Θεάνθρωπον Χριστό. Οι ύμνοι γράφτηκαν και ψάλλονται σ’ αυτήν την περίοδο του Δεκαπενταυγούστου που οι Χριστιανοί γιορτάζουμε την Κοίμηση της Παναγίας, την αποχώρηση της δηλαδή από την σκηνή τούτου του κόσμου και την άνοδό της στους ουρανούς για να ενωθεί για πάντα με τον Μονογενή Υιό Της Χριστόν. Όπως κάθε πλάσμα που έρχεται σε τούτον τον κόσμο πεθαίνει και «επιστρέφει εις την γήν εξ ης ελήφθη», έτσι και η Παναγία δέχθηκε το κεντρί του θανάτου και αυτό ακριβώς το γεγονός γιορτάζουμε θεωρώντας το ως ορόσημο στην ιστορία και την ζωή της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, της οποίας Κεφαλή και Κύριος είναι ο Χριστός. Ο ίδιος ο Χριστός γεύτηκε το κεντρί του θανάτου για να ολοκληρώσει την παγκόσμια αποστολή Του για την σωτηρία του ανθρώπου και την επιστροφή Του «πάλιν εις τον Παράδεισον».
Δεν είναι βεβαια τυχαίον ότι εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, που είμαστε οι Χριστιανοί της Αναστάσεως, γιορτάζουμε κατά τρόπον μεγαλόπρεπο και χαρμόσυνο την Κοίμηση της Παναγίας και την γιορτή αυτή την θεωρούμε σαν το Πάσχα του καλοκαιριού. Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί για δεκαπέντε μέρες γιορτάζουμε και κάθε βράδυ ψάλλουμε στις Εκκλησίες και τα σπίτια μας την Μικρή και την Μεγάλη Παράκληση της Παναγίας και μαζί με τον εστεμμένον ποιητήν επαναλαμβάνομεν «Των λυπηρών επαγωγαί χειμάζουσι την ταπεινήν μου ψυχήν και συμφορών νέφη την εμήν καλύπτουσι, καρδίαν Θεονύμφευτε».
Δεν μένει λοιπόν ασυγκίνητη η προσευχομένη, και στρατευομένη Εκκλησία, μπροστά στον πόνο και τον θάνατον, μπροστά στις πολυποίκιλες δοκιμασίες και συμφορές, τις αρρώστειες, τους πολέμους, τις αιχμαλωσίες και όλα τα λυπηρά που μαστίζουν καθημερινά την κοινωνία. Οι ύμνοι της Ιεράς Παρακλήσεως είναι γεμάτοι ανθρωπιά, δίνουν παρηγορίαν και θάρρος στον πονεμένο και ανήσυχον από τις μέριμνες του βίου άνθρωπο. Ξυπνούν μέσα του την μακαρίαν ελπίδα και το πνεύμα της ειρήνης και καλωσύνης του Θεού που πρέπει να πρυτανεύει στην ζωή του, την προσωπική και την δημόσια. Η λέξη ‘παράκληση’ κρύβει μέσα της ένα πνευματικό, ουράνιο αγγελικό κόσμο και υπενθυμίζει ικετευτικά την μυστική σχέση μας με τον Θεό, και την αγάπη και το φώς τα οποία είναι ποτισμένα από την χάριν και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Το Άγιον Πνεύμα μαλακώνει τους πόνους και αναπτερώνει τις χαμένες ελπίδες, διώχνει τον φόβον του θανάτου και ανυψώνει την ψυχή μας στον ουρανό, σκορπίζει τα μίση, και τα αμαρτωλά πάθη που φωλιάζουν στα βάθη του είναι μας. Όπως χαρακτηριστικά λέγει ο θείος Παύλος «Το Πνεύμα υπερεντυγχάνει υπερ ημών στεναγμοίς αλαλήτοις» (Ρωμ. Κεφ. 8, 26) για την δική μας παρηγορία και ψυχική γαλήνη και σωτηρία.
Να τρέξουμε λοιπόν στις Εκκλησίες και να ενώσουμε τις προσευχές μας με εκείνες της Παναγίας και εκείνες των Αγίων και όλων των Πιστών του Κόσμου. Να γονατίσουμε με ευλάβεια μπροστά στο εικόνισμα της Θεοτόκου και να ζητήσουμε τις μεσιτείες της για την οικογένειά μας, για τους φίλους και για τους εχθρούς μας, για τους Άρχοντες της Ελλάδος, της Κύπρου, της Μεγάλης Βρετανίας και όλης της Οικουμένης, στα χέρια των οποίων ευρίσκεται η τύχη και η πρόοδος των λαών. Μην λησμονούμε ότι η πίστη στο Θεό όπως και η προσευχή είναι ανίκητα όπλα στον αγώνα μας για την την ειρήνη και την ευημερία του Σύμπαντος Κόσμου. Εναποθέτουμε τον εαυτό μας στην πρόνοια του εν Τριάδι δεδοξασμένου Θεού και λαμπροφανώς γιορτάζουμε την Κοίμηση της Κυρίας Θεοτόκου και μαζί με τον υμνωδόν επαναλαμβάνουμε: «Δέσποινα και μήτηρ του Λυτρωτού, δέξαι παρακλήσεις αναξίων σων ικετών, ίνα μεσιτεύσης προς τον εκ σου τεχθέντα˙ ω Δέσποινα του κόσμου, γενού μεσίτρια».
Με τις πρεσβείες Κύριε, της Παναγίας Μάνας σου, ελέησε και σώσε τον Κόσμον Σου ως μόνος αγαθός και φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός. Αμήν.
Λονδίνο, Αύγουστος 2011
Ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας Γρηγόριος
No comments:
Post a Comment