Γιατί γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα

Τον τελευταίο καιρό συνέχεια έρχομαι αντιμέτωπη με ανθρώπους που αμφισβητούν τον χριστιανισμό, και γενικότερα τις θρησκείες. Ακούω πολλές φορές τη λέξη «άθεος», «άθρησκος», «λογική» και «επιστήμη». Υπάρχουν πολλοί αμφισβητίες της θρησκείας μας με επιχειρήματα «ιστορικά» και ανατρέχουν πίσω στον 2^ο αιώνα μ.Χ. Ως συγγραφέας ιστορικών διηγημάτων και μυθιστορημάτων, ξέρω καλά από προσωπική εμπειρία ότι είναι ιδαίτερα δύσκολο να μιλήσεις με σιγουριά για γεγονότα που έγιναν πριν 1.200 χρόνια, πόσο μάλλον πριν σχεδόν 2.000 χρόνια! Οι γραπτές αποδείξεις εκείνης της εποχής είναι λίγες και δυσνόητες. Και η προφορική παράδοση εξελίσσεται πιο πολύ ως μύθος παρά ως ιστορική πραγματικότητα. Τι ακριβώς έγινε στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία και πώς κυνηγήθηκαν οι χριστιανοί, δεν ξέρω ούτε είμαι ιστορική ερευνήτρια. Αλλά δεν είναι ούτε όλοι οι αρνητές της θρησκείας μου.

Σήμερα που γράφω αυτές τις γραμμές είναι του Αγίου Διονυσίου εκ Ζακύνθου, για εμάς τους Ζακυνθνινούς είναι η μεγαλύτερη γιορτή. Γιορτάζουμε τον Άγιο της Συγχώρεσης. Ενδεχομένως για αυτούς που δεν ξέρουν, ο Άγιος Διονύσιος είναι αυτός που έκρυψε τον δολοφόνο του αδελφού του για να μην τον πιάσουν οι αρχές να τον κρεμάσουν. Τα λέω όσο πιο απλά μπορώ και αυτά όλα είναι ιστορικά αποδεδειγμένα (βρισκόμαστε πλέον στον 16^ο αιώνα, έχουμε ασυγκρίτως περισσότερες γραπτές πληροφορίες). Δεν ξέρω αν κάποιος από εμάς θα είχε αυτή τη δύναμη, αυτήν τη μεγαλοψυχία. Εγώ προσωπικά δεν θα την είχα. Η δύναμη της αληθινής συγχώρεσης είναι άδολη αγάπη. Και αυτό ακριβώς δίδαξε ο Χριστός μας! Την άδολη αγάπη. 

Επειδή έχω βαρεθεί να κατηγορούν τη θρησκεία μου και τους εκπροσώπους της και επειδή συνεχώς προβάλλουν την εικόνα κακών ιερέων και κακών πιστών (π.χ. ιερέων ανάξιων που κλέβουν το παγκάρι ή που έχουν εξωσυζυγικές σχέσεις, δήθεν πιστών που είναι αυστηροί και πουριτανοί με τους άλλους αλλά φιλελεύθεροι με τη δική τους ζωή κλπ) αλλά ποτέ δεν λένε για τους ιερείς που κάνουν φιλανθρωπικό έργο, ποτέ δεν λένε για τους ιερείς που είναι κοντά στους ανθρώπους και στις ανάγκες τους. Ποτέ δεν λένε για τους απλούς πολίτες που βοηθάνε όποτε και όταν μπορούν. Επειδή δυστυχώς, υπήρξαν όντως κάποια κακά παραδείγματα και ιερέων και κοσμικών δήθεν χριστιανών που λειτούργησαν παραβατικά.

Επίσης είμαι σίγουρη ότι στο όνομα της εκάστοτε θρησκείας, έγιναν εγκλήματα, φόνοι και διωγμοί! Ας μην αναφέρουμε τις σταυροφορίες, την Ιερά Εξέταση, τους διωγμούς των ιθαγενών της Αμερικής, τους διωγμούς των Χριστιανών επί Στάλιν. Γίνονται άλλωστε ακόμα: οι Σιίτες διώκουν τους Σουνίτες και αντιστρόφως, οι Εβραίοι Ισραηλινοί διώκουν τους Μουσουλμάνους Παλαιστίνιους κ.ο.κ. Οποιοσδήποτε θέλει να κερδίσει εύκολο χρήμα στρατεύει  φανατικούς παλαβούς να σκοτώσουν με αφορμή δήθεν την οποιαδήποτε θρησκεία ή το οποιοδήποτε πιστεύω.

Δυστυχώς φίλοι μου, κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Ζούμε σε μια κοινωνία βαρβάρων που το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Ο άνθρωπος είναι ένα δυσλειτουργικό ον, εγωϊστικό και υπερφίαλο.

Επειδή δεν θέλω να μιλάω θεολογικά γιατί δεν έχω ούτε τις γνώσεις ούτε τη θέληση. Δικηγόρος είμαι, συγγραφέας, ταξιδιώτισσα στον κόσμο για όσο διάστημα μπορέσω και θελήσει ο Θεός. Γιατί πιστεύω στον Θεό. Και μετά από όλα αυτά που έχω ακούσει, θα έπρεπε να κρύβομαι πίσω από κάπου ή να νιώθω αδαής!

Και καταλήγω σε αυτό που ήθελα να πω εξαρχής: ασχέτως ιστορικών ντοκουμέντων, ασχέτως επιστήμης και αντιπαράθεσης επιστήμης με πίστη, ασχέτως κακών παπάδων και κακών πιστών, πιστεύω στον χριστιανισμό και πιστεύω στο πνεύμα των Χριστουγέννων. Γιατί ακόμα και αν δεν υπήρχε Θεός, ο άνθρωπος θα καλείτο να τον εφεύρει, όπως είπε και ο Βολταίρος.

Γιατί νιώθω περήφανη που είμαι Χριστιανή; Γιατί πολύ απλά δεν με ενδιαφέρει όλος ο πόλεμος που γίνεται κατά της θρησκείας μας με δικαιολογίες τις δήθεν γραπτές ματυρίες του 2^ου αιώνα, τους κακούς παπάδες κλπ. Εγώ από τη θρησκεία μου κρατώ ένα: την αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Την αγάπη που έδειξε ο Άγιος Διονύσιος προς τον δολοφόνο του αδελφού του. Την αγάπη που έδειξε ο Χριστός προς τους ανθρώπους που τον βασάνισαν. Γιατί τελικά αυτός είναι ο χριστιανισμός. Η θρησκεία της αγάπης. Και αυτό είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων: η έλευση του Κυρίου, αγάπη μεταξύ των ανθρώπων! Αυτό το τόσο δύσκολο μήνυμα! Η Αγάπη!

Εύη Ρούτουλα