Monday 18 May 2020

Τά περί τῆς Θείας Κοινωνίας ἤ Μετάληψης ἐπιλεγόμενα


(, μι  συνειδητ  μαρτυρία νς κόμα παρχιώτη παπ μ 40-χρονη κα πλέον διακονία)


Ελικριν τ λέω: Δν χω καμμία, μ πολύτως καμμία παίτηση ν μ πιστέψουν σοι μέσα τους χουν χνη μφιβολίας φόβου, λλ κα «καλς πιστίας». Γιατ ατ πο γράφω, δν τ λέω γ γι ν φαν μονάχα, λλ μέσα μου παρουσία το Θεο, ποία 41 χρόνια μ στηρίζει, μ διατηρε κόμα διάκονο τν Μυστηρίων Του κα συνάμα μο γεμίζει τν καρδι γαλλίαση, ταν -μετ τ τέλος τς Θείας Λειτουργίας- καταλύω τ ερ περισσεύματα.  

μως τελευταα πολ λόγος γινε γι τ Θεία Κοινωνία -ν μολύνει, ν πρέπει ν λαμβάνεται μ τν π’ αώνων διοριζόμενο τρόπο ν᾿ ντικατασταθε ατός, κι λλα πολλά. Πολλ κα παράξενα ντως, γιατ χουν σκοτιστε π τν πουσία το μοναδικο φωτός: Το διου το Κυρίου «Φς κ φωτς λαμψεν τ κόσμ Χριστς Θες μν...». Κι ατ τ φς εναι πο καταυγάζει τ στοτεινά μονοπάτια τς καρδις κα το νο μας κι τσι μπορομε πι ν ξερουμε τί κάνουμε κα πο χουμε ναθέσει «πσαν τν ζωήν μν».

στόσο, δ μπορ ν μν π κα τ δικό μου, τν στω φτωχό, τεχνο κα χωρς περγαμηνς πίσημες βιωματικό μου λόγο, πο γι 41 χρόνια καρποφορε μέσα μου κα μο χάρισε, λλ κα συνεχίζει ν μο χαρίζει, θεες ελογίες κι μπειρίες μοναδικές.

Λέω, λοιπόν, σ σους τν τελευταο καιρ ναφέρονται στ Θεία Μετάληψη κα μάλιστα μ κάποια, προσωπικά τους ντελς πιχειρήματα, προσπαθον ν μς πον τίς πόψεις τους, τι καλς πράττουν. Γιατ Θεία Κοινωνία εναι καθαρ θέμα πίστεως κι χι ργαστηριακς ναλύσης συμπέρασμα. Κα λέω καλς σχολονται, πειδή, ποις ξέρει -μόνο Θες κα ψυχή τους-γιατ ο διοι δν χουν νοιώσει τν νείπωτη ελογία πο σο προσφέρετει μ τ θεα κενα Δρα. Κι ατ γιατί, παιτεται προετοιμασία γι ν δεχτες, σκηση, προσευχή, μετάνοια κα προπάντων ξαγόρευση τν σων σκοτεινν λογισμν πράξεων κρύβει βαθειά ψυχή μας. Κι λήθεια, πόσο δύσκολο εναι γι κάποιους ν ταπεινωθον στ πετραχήλι το πνευματικο, ν καταθέσσουν δάκρυα μετανοίας, ν μεριμνήσουν στε ν μολογήσουν: «Πιστεύω, Κύριε, κα μολογ τι Σ ε ληθς Χριστς Υἱὸς το Θεο το ζντος, λθν ες τν κόσμον μαρτωλος σσαι, ν πρτος εμί γώ...».

Κα νομίζω τι ατ γκάρδια μολογία εναι διαμφισβήτητα τ κλειδ πο νοίγει τ θύρα εσόδου στ περον, που τελεται « Δεπνος Του Μυστικς ες φεσιν μαρτιν μας κα ζων τν αώνιον».

λήθεια, πόσοι τ χουν σκεφθε, λλ κα βιώσει ατό;

π. Κ.Ν. Καλλιανός

No comments: