Πάσχα στην Πόλη

 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

 

Ευχές σε όλους! 
 
Πάει, πέρασε και αυτό, βέβαια κρατά σαράντα - πενήντα μέρες το Χριστός Ανέστη, αλλά όπως και να το κάνουμε η λαχτάρα της αναμονής πέρασε. Στον ξένο τόπο και τον αλαργινό (μακριά από το Σκούταρι, το μαντήλι με τα λουκούμια και τον γραμματέα της χανούμισσας με το λασπωμένο αντερί του) που λέει και το τραγούδι, ζήσαμε και εμείς το Πάσχα μας. Σκορπισμένοι στις διάφορες Εκκλησίες, οι πιό πολλοί από μας,  ακούσαμε τον Καλό Λόγο τα μεσάνυχτα, κτύπησαν καμπάνες (;). Παραμονές Μεγαλοεβδομαδιάτικα, και πάλι, άλλος εδώ και άλλος εκεί, ζήσαμε τα Πάθη, είπαμε τα εγκώμια την Μεγάλη Παρασκευή, λίγο έτσι, λίγο αλλιώς, φωναχτά, σιγανά, στο μυαλό μας κάτι κάναμε.
 

Νοερά ή διαδικτυακά πήγαμε στην Πόλη, στα μέρη μας, στις Εκκλησίες μας, με τα μάτια της ψυχής μας παρευρεθήκαμε στους αυλόγυρους που την ώρα του Διαγενομένου Του Σαββάτου ακούγαμε και τον παφλασμό του κύματος από την κοντινή παραλία. Βρεθήκαμε στα χωριά της Ίμβρου, στην Αγία Μαρίνα του Σχοινουδιού (την Εκκλησία της μιάς γιαγιάς μου), στα Αγρίδια και τα άλλα όπου πήγαινε ο Πατριάρχης μας. Μέχρι χθες την νύχτα πήγαινα με το "ποντίκι" στο χέρι, περασμένα μεσάνυχτα και βάλε, πότε εδώ πότε εκεί να μην χάσω ούτε μια ακολουθία της περασμένης εβδομάδας,  περπατούσα.... καθισμένη και άκουγα τα Εγκώμια. Τα άκουγα όπως εμείς τα λέγαμε. Σκάλιξα και βρήκα το βιβλιαράκι "Τα Σεπτά Άγια Πάθη" της θείας μου, Λεμονιάς Κ. Χαραλαμποπούλου, έτος 1928, έγραψε το ονοματεπώνυμο της με γράμματα καλλιγραφίας με μπλε μελάνι που δεν ξεθώριασε στην τρίτη σελίδα, ακριβώς επάνω από "ΤΗ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ - Εσπέρας" αν και το βιβλιαράκι έγινε φύλλο και φτερό. Από ό,τι ξέρω της το είχε χαρίσει ο δάσκαλος /διευθυντής της Αστικής Σχολής Θεραπείων Β. Φιλώτης, που ήταν, τουλάχιστον έτσι νομίζω,  και ο (Πρωτο)ψάλτης της Ενορίας. Στη δεύτερη σελίδα του, υπάρχει και η υπογραφή του, Βασ. Φιλώτης.
 

Στο χωριό μας ψάλλαμε τα Εγκώμια με τρόπο λίγο αλλιώτικο από αλλού. Ας πούμε έτσι νόμιζα, αφού όπου και αν τα άκουσα, δεν είχαν σχέση με τα δικά μας. Αργότερα, διαβάζοντας την πρώτη σελίδα ανακάλυψα πως εμείς τα λέγαμε "κατά το σύστημα του Βατοπεδινού κ. Παγκρατίου εγκριθέν παρά της Ιεράς Συνόδου..." Το βιβλιαράκι, "Εκδοθέν υπό του Σ. Ρηγοπούλου, Βιβλιοπώλου, εν Κουλέ-Καπού αριθ. 171" και παρακάτω, "Εν Κωνσταντινουπόλει  εκ  του Πατριαρχικού Τυπογραφείου 1922".  Κατακομματιασμένο και κατακρεουργημένο το κακόμοιρο από το πιάσε-πιάσε από τα χέρια και τα χεράκια τα παιδικά, πρώτα της θείας μου, κατόπιν της μαμάς μου που ήταν μικρότερη και μετά από τα δικά μου. Με κηλίδες από το στάξιμο της σκουρόχρωμης λαμπάδας στις σελίδες του και οι πιότερο κατεστραμμένες αυτές της Γ΄ Στάσης. Βλέπω πως το "Ω γλυκύ μου έαρ", ήταν "Ω ήδιστον μου έαρ" και άλλα πολλά... Αλλά το είτα πάλιν, -το αργό- "Η ζωή εν τάφω" της Α' Στάσης και το είτα πάλιν -το αργό- "Άξιον Εστί" της Β' Στάσης, δεν ξεχνιούνται. Και να έρθω στα Ευλογητάρια; Αναστάσιμα και εκείνο το Αλληλλούιααααα. Άραγε πως να λέγονται τώρα;  
 

Περασμένες μου αγάπες και Πόλη και πάλι Πόλη που έλεγε και η Λωξάντρα. Ξαναδιαβάζω το "Θέλω να πιώ όλο τον Βόσπορο" του μακαριστού πλέον εραστή της Πόλης, Πατ. Δοσίθεου της Ι. Μονής Τατάρνης. Τον είχα γνωρίσει στην Παναγία στο Πέρα, που πήγα για να συναντήσω τον Μητροπολίτη Θεοδωρουπόλεως Γερμανό, που ήταν Διάκος της Μητρόπολης Δέρκων όταν ήμουν μικρή και σχεδόν γείτονας στα Θεραπειά. Μιλούσαμε με τον Πατ. Δοσίθεο στο τηλέφωνο, όταν δεν μπορούσε πια να επισκεφτεί την αγαπημένη του Πόλη και λυπόταν. Λυπόταν πολύ. "Πάνε εσύ για μένα"  μ’ έλεγε και συνέχιζε, "μίλα Πολίτικα, μην τα ξεχνάς". 
 

Την Παρασκευή, γιορτάζει η Μπαλουκλιώτισσα. Πήγαινα με τον θείο μου τον Στυλιανό. Το είχε τάμα μετά από ένα σοβαρό ατύχημα που πέρασε. Καταλήγαμε σε ένα εστιατόριο κάπου εκεί κοντά αφού προηγουμένως έπρεπε να "διώ" τα ψαράκια. Πήγαινε ο θείος μου εκεί κάθε χρόνο, μέχρι που απελάθηκε. Θεού θέλοντος, θα βρεθώ εκεί μέσω Μπιλ Γκεϊτς. Δεν νομίζω να δω τα ψαράκια, δεν πειράζει, μεγάλωσα πιά...
 

Κοιτάζω έξω από το παράθυρο, στο περιβόλι ανθίζουν λουλούδια, τουλίπες, νάρκισσοι, η αγριοκερασιά ρίχνει τα τελευταία της πέταλα πέρα δώθε και η Πασχαλιά μόλις και μπουμπουκιάζει.  Νωρίς το Πάσχα φέτος και αυτή δεν πρόλαβε να ανθίσει, δεν βοήθησε και ο καιρός...
 
Και του Χρόνου!
 
Νίκη Beales
Διακαινήσιμος Εβδομάδα 2023
Buckingham, Αγγλία