Τραγούδια για το bulling

 
Η αγαπημένη μου ανηψιά Αλτάνα, μαθήτρια Γυμνασίου στην Αθήνα, μου έστειλε τα παρακάτω δύο στιχουργήματά της, με τα εξής σχόλια:
 

Σου έχω στείλει 2 ποιήματα για το bulling, που έγραψα στο πλαίσιο ενός μαθήματος που κάνουμε με την κοινωνική λειτουργό του σχολείου μας. Συγκεκριμένα, μας ζήτησε να γράψουμε τραγούδια-ποιήματα ώστε να τα τραγουδήσουν τα παιδιά της σχολικής διαμεσολάβησης του σχολείου. Ελπίζω να σου αρέσουν!
 
 
Η εξομολόγηση ενός μαθητή
 
Με βαράνε, με χτυπάνε, με βρίζουνε
και συνεχίζουνε
να με κακομεταχειρίζονται.
 
Μη φοβηθείς να μ’ υπερασπιστείς.
Κι όταν με χρειαστείς, θα μ’ εκεί
Μέχρι το τέλος της ζωής.
 
Φυτό με λένε, και σπαστικό
Προβληματικό κ’ υστερικό.
Δεν αντέχω, δε μπορώ, το μαρτύριο αυτό.
 
Μη φοβηθείς να μ’ υπερασπιστείς ,
Κι όταν με χρειαστείς, θα μ’ εκεί
μέχρι το τέλος της ζωής.
 
Πονάω, κλαίω. Μα ευτυχώς δεν μ’ έχουν καταλάβει.
Δεν θέλω να μιλήσω, φοβάμαι,
Γιατί έτσι και το πάρουν χαμπάρι...
 
Μη φοβηθείς να μ’ υπερασπιστείς,
Κι όταν με χρειαστείς , θα μ’ εκεί
μέχρι το τέλος της ζωής.
 
 
Μίλα
 
Γιατί δε μιλάς?
Να μιλήσω? Ούτε καν!
Δεν υπάρχει περίπτωση.
Θα υπάρξει μεγάλη επίπτωση.
Πονάω, μα θα κάνω υπομονή
έως ότου χρειαστεί.
 
Μίλα, δε γίνετε άλλο,
μου λέει το μυαλό.
Δε νομίζω να συγκρατηθώ,
αυτό είναι το σωστό!
 
Μα σε ποιον θα το πω,
Όλο αυτό που τραβώ?
Νιώθω δεν υπάρχει κάποιος
τόσο έμπιστος εδώ.
 
Θα πάω στη ψυχολόγο
Που ’χει φέρει το σχολείο.
Ίσως τούτη να βρει λύση
Σ’ όλο αυτό το μαρτύριο.
 
Της μίλησα για όλα,
δε σταμάτησα λεπτό.
Θαρρώ σύντομα θα υπάρξει
μια δικαίωση γι’ αυτό!
 
 
Αξίζουν θερμότατα συγχαρητήρια στην Αλτάνα για τα Ποιήματά της αυτά, για την κοινωνική της ευαισθησία και τη θετική της σκέψη.