Monday 27 November 2017

π. Παντελεήμων Χούλης, Μικρά Συναπτή

...ποίηση, κδ. ΟΣΕΛΟΤΟΣ, θήνα 2016, σ. σ. 32


Γι ν π τν λήθεια κα συνάμα ν θυμηθ τ παιδικά μου τ χρόνια, τ πίθετο Χούλης εναι συνδεδεμένο μ τς πι μορφες, συγκινητικς κα συνάμα λησμόνητες τς παιδικς μου λικίας στιγμές. Τότε δηλαδή πο περιμέναμε τ «γρύπο» ν ρθει π τ Σκιάθο κα ν καλάρει κριβς κάτω π τ χωριό, στ Καλάμια μπροστά. ταν τράτα το καπετν Χούλη, πο λίευε τότε κενες τς γευστικότατες μαρίδες, πο σχεδν ζωντανς κατεβαίναμε κα παίρναμε μ τ μπακράτσια τος μικρος κουβάδες, στε ν τς νεβάσουμε στ χωριό, στ σπίτια μας.

Καθς κοιτούσαμε, λοιπόν π πάνω, π τ «Κάγκελα» τς θεις Εανθίας, τ γρύπο ν καλάρει τ καλάδα του, τ μεγάλο δίχτυ δηλαδή,  μ τ δυ βαρέλια στς κρες, βλέπαμε στερα ν μαζεύεται σιγά-σιγά, λ᾿ ατά, λοιπόν, ταν μι π τς ραιότερες ποιητικς εκόνες πο ζησα.

Φαίνεται πς πόγονος τς ν λόγω οκογένειας, καλς δελφς π. Παντελεήμων Χούλης, φρόντισε ν μο χαρίζει νέες ποιητικές, μορφες κα φωτεινς στιγμές. Ατ τ φορ π τ γραφίδα του, πο ποπνέει εαισθησία, ελάβεια κα θος. Γιατ ποίηση, πως λεγε κι Τ.Κ. Παπατσώνης πρωτίστως εναι προσευχή.

Στ «Μικρ Συναπτή», τ νέα του ποιητικ συλλογ π. Π. ατόματα μς εσάγει στ Λειτουργική μας παράδοση, φο τίτλος κα μόνο νακαλε στ μνήμη  τ μικρ δέηση το ερέα λίγο πρν τν ερ νάγνωση το ξαψάλμου.  Κι ν ξάψαλμος θυμίζει τ φοβερ ρα τς Δευτέρας Του παρουσίας, ττε εναι εκολο ν καταλάβει γιατ ποιητς διάλεξε ατν τν τίτλο. πειδ μέσα στ ρθριν τ φς, τ πρώτο, δηλ. τς μέρας φς -φς τς Δημιουργίας- νοιώθει τν νάγκη ν κφραστε, ν ξομολογηθε, ν τιμήσει Μορφς γίων -γνωστν γνώστων μας (βλ. σελ.  10-11, 24-25), λλ κα ν φανερώσει τν εαίσθητο ψυχισμό του: «τούτη τν ρα καρδιά μου φουγκράζεται / τραυματισμένες προσδοκίες πο πουλώθηκαν» (σελ. 28).

Τ 24 ποιήματα τς συλλογς ατς, λοιπόν, θ μποροσαν ν θεωρηθον κι ς μερήσιος κύκλος το βίου μας, μέσα στν ποο «δουλικ ναποθέτουμε τν παρξή μας / στν περαντωσύνη Του» (σ. 26), γι᾿ ατ κα ναζητομε τν λιο τς Δικαιοσύνης πο καθημεριν νατέλει. Γιατ μν τό ξεχνμε πώς,

« νατολ γενν τ φς κι ατ φασκιώνει
τν ματιν τν ελικρίνεια» (σελ. 32).

Εχόμαστε, λοιπόν,  Λειτουργία το λόγου στν ποιητ φωτειν ν εναι πάντα κα μ᾿ ελογημένη συνέχεια.

π. Κ.Ν. Καλλιανός

No comments: